From वत्स (vatsa), from Proto-Indo-Iranian *watsás, from Proto-Indo-European *wétos + *-ós. Cognate with Ancient Greek ἔτος (étos, “year”).
वत्सर • (vatsara) stem, m
Masculine a-stem declension of वत्सर (vatsara) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | वत्सरः vatsaraḥ |
वत्सरौ / वत्सरा¹ vatsarau / vatsarā¹ |
वत्सराः / वत्सरासः¹ vatsarāḥ / vatsarāsaḥ¹ |
Vocative | वत्सर vatsara |
वत्सरौ / वत्सरा¹ vatsarau / vatsarā¹ |
वत्सराः / वत्सरासः¹ vatsarāḥ / vatsarāsaḥ¹ |
Accusative | वत्सरम् vatsaram |
वत्सरौ / वत्सरा¹ vatsarau / vatsarā¹ |
वत्सरान् vatsarān |
Instrumental | वत्सरेण vatsareṇa |
वत्सराभ्याम् vatsarābhyām |
वत्सरैः / वत्सरेभिः¹ vatsaraiḥ / vatsarebhiḥ¹ |
Dative | वत्सराय vatsarāya |
वत्सराभ्याम् vatsarābhyām |
वत्सरेभ्यः vatsarebhyaḥ |
Ablative | वत्सरात् vatsarāt |
वत्सराभ्याम् vatsarābhyām |
वत्सरेभ्यः vatsarebhyaḥ |
Genitive | वत्सरस्य vatsarasya |
वत्सरयोः vatsarayoḥ |
वत्सराणाम् vatsarāṇām |
Locative | वत्सरे vatsare |
वत्सरयोः vatsarayoḥ |
वत्सरेषु vatsareṣu |
Notes |
|