From सत्य (satya, “truth”) + -वती (-vatī).
सत्यवती • (satyavatī) stem, f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | सत्यवती (satyavatī) | सत्यवत्यौ (satyavatyau) | सत्यवत्यः (satyavatyaḥ) |
vocative | सत्यवति (satyavati) | सत्यवत्यौ (satyavatyau) | सत्यवत्यः (satyavatyaḥ) |
accusative | सत्यवतीम् (satyavatīm) | सत्यवत्यौ (satyavatyau) | सत्यवतीः (satyavatīḥ) |
instrumental | सत्यवत्या (satyavatyā) | सत्यवतीभ्याम् (satyavatībhyām) | सत्यवतीभिः (satyavatībhiḥ) |
dative | सत्यवत्यै (satyavatyai) | सत्यवतीभ्याम् (satyavatībhyām) | सत्यवतीभ्यः (satyavatībhyaḥ) |
ablative | सत्यवत्याः (satyavatyāḥ) | सत्यवतीभ्याम् (satyavatībhyām) | सत्यवतीभ्यः (satyavatībhyaḥ) |
genitive | सत्यवत्याः (satyavatyāḥ) | सत्यवत्योः (satyavatyoḥ) | सत्यवतीनाम् (satyavatīnām) |
locative | सत्यवत्याम् (satyavatyām) | सत्यवत्योः (satyavatyoḥ) | सत्यवतीषु (satyavatīṣu) |