From the root स्तभ् (stabh, “to support”).
स्तम्भ • (stambha) stem, m
| Masculine a-stem declension of स्तम्भ (stambha) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्तम्भः stambhaḥ |
स्तम्भौ / स्तम्भा¹ stambhau / stambhā¹ |
स्तम्भाः / स्तम्भासः¹ stambhāḥ / stambhāsaḥ¹ |
| Vocative | स्तम्भ stambha |
स्तम्भौ / स्तम्भा¹ stambhau / stambhā¹ |
स्तम्भाः / स्तम्भासः¹ stambhāḥ / stambhāsaḥ¹ |
| Accusative | स्तम्भम् stambham |
स्तम्भौ / स्तम्भा¹ stambhau / stambhā¹ |
स्तम्भान् stambhān |
| Instrumental | स्तम्भेन stambhena |
स्तम्भाभ्याम् stambhābhyām |
स्तम्भैः / स्तम्भेभिः¹ stambhaiḥ / stambhebhiḥ¹ |
| Dative | स्तम्भाय stambhāya |
स्तम्भाभ्याम् stambhābhyām |
स्तम्भेभ्यः stambhebhyaḥ |
| Ablative | स्तम्भात् stambhāt |
स्तम्भाभ्याम् stambhābhyām |
स्तम्भेभ्यः stambhebhyaḥ |
| Genitive | स्तम्भस्य stambhasya |
स्तम्भयोः stambhayoḥ |
स्तम्भानाम् stambhānām |
| Locative | स्तम्भे stambhe |
स्तम्भयोः stambhayoḥ |
स्तम्भेषु stambheṣu |
| Notes |
| ||