From Proto-Indo-Iranian *stʰuHnáH (“pillar”), from Proto-Indo-European *sth₂-uh₂-néh₂, from *steh₂- (“to stand”). Cognate with Avestan 𐬯𐬙𐬏𐬥𐬀 (stūna), Persian ستون (sotun, “pillar”).
स्थूणा • (sthū́ṇā) stem, f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | स्थूणा (sthū́ṇā) | स्थूणे (sthū́ṇe) | स्थूणाः (sthū́ṇāḥ) |
vocative | स्थूणे (sthū́ṇe) | स्थूणे (sthū́ṇe) | स्थूणाः (sthū́ṇāḥ) |
accusative | स्थूणाम् (sthū́ṇām) | स्थूणे (sthū́ṇe) | स्थूणाः (sthū́ṇāḥ) |
instrumental | स्थूणया (sthū́ṇayā) स्थूणा¹ (sthū́ṇā¹) |
स्थूणाभ्याम् (sthū́ṇābhyām) | स्थूणाभिः (sthū́ṇābhiḥ) |
dative | स्थूणायै (sthū́ṇāyai) | स्थूणाभ्याम् (sthū́ṇābhyām) | स्थूणाभ्यः (sthū́ṇābhyaḥ) |
ablative | स्थूणायाः (sthū́ṇāyāḥ) स्थूणायै² (sthū́ṇāyai²) |
स्थूणाभ्याम् (sthū́ṇābhyām) | स्थूणाभ्यः (sthū́ṇābhyaḥ) |
genitive | स्थूणायाः (sthū́ṇāyāḥ) स्थूणायै² (sthū́ṇāyai²) |
स्थूणयोः (sthū́ṇayoḥ) | स्थूणानाम् (sthū́ṇānām) |
locative | स्थूणायाम् (sthū́ṇāyām) | स्थूणयोः (sthū́ṇayoḥ) | स्थूणासु (sthū́ṇāsu) |