From அறி (aṟi, “to know”) + -ஆ (-ā, negation) + -மை (-mai, “-ness”).
அறியாமை • (aṟiyāmai)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | அறியாமை aṟiyāmai |
அறியாமைகள் aṟiyāmaikaḷ |
vocative | அறியாமையே aṟiyāmaiyē |
அறியாமைகளே aṟiyāmaikaḷē |
accusative | அறியாமையை aṟiyāmaiyai |
அறியாமைகளை aṟiyāmaikaḷai |
dative | அறியாமைக்கு aṟiyāmaikku |
அறியாமைகளுக்கு aṟiyāmaikaḷukku |
benefactive | அறியாமைக்காக aṟiyāmaikkāka |
அறியாமைகளுக்காக aṟiyāmaikaḷukkāka |
genitive 1 | அறியாமையுடைய aṟiyāmaiyuṭaiya |
அறியாமைகளுடைய aṟiyāmaikaḷuṭaiya |
genitive 2 | அறியாமையின் aṟiyāmaiyiṉ |
அறியாமைகளின் aṟiyāmaikaḷiṉ |
locative 1 | அறியாமையில் aṟiyāmaiyil |
அறியாமைகளில் aṟiyāmaikaḷil |
locative 2 | அறியாமையிடம் aṟiyāmaiyiṭam |
அறியாமைகளிடம் aṟiyāmaikaḷiṭam |
sociative 1 | அறியாமையோடு aṟiyāmaiyōṭu |
அறியாமைகளோடு aṟiyāmaikaḷōṭu |
sociative 2 | அறியாமையுடன் aṟiyāmaiyuṭaṉ |
அறியாமைகளுடன் aṟiyāmaikaḷuṭaṉ |
instrumental | அறியாமையால் aṟiyāmaiyāl |
அறியாமைகளால் aṟiyāmaikaḷāl |
ablative | அறியாமையிலிருந்து aṟiyāmaiyiliruntu |
அறியாமைகளிலிருந்து aṟiyāmaikaḷiliruntu |