From அறி (aṟi, “to know”) + -ஆ (-ā, negation) + -மை (-mai, “-ness”).
அறியாமை • (aṟiyāmai)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | அறியாமை aṟiyāmai |
அறியாமைகள் aṟiyāmaikaḷ |
| vocative | அறியாமையே aṟiyāmaiyē |
அறியாமைகளே aṟiyāmaikaḷē |
| accusative | அறியாமையை aṟiyāmaiyai |
அறியாமைகளை aṟiyāmaikaḷai |
| dative | அறியாமைக்கு aṟiyāmaikku |
அறியாமைகளுக்கு aṟiyāmaikaḷukku |
| benefactive | அறியாமைக்காக aṟiyāmaikkāka |
அறியாமைகளுக்காக aṟiyāmaikaḷukkāka |
| genitive 1 | அறியாமையுடைய aṟiyāmaiyuṭaiya |
அறியாமைகளுடைய aṟiyāmaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | அறியாமையின் aṟiyāmaiyiṉ |
அறியாமைகளின் aṟiyāmaikaḷiṉ |
| locative 1 | அறியாமையில் aṟiyāmaiyil |
அறியாமைகளில் aṟiyāmaikaḷil |
| locative 2 | அறியாமையிடம் aṟiyāmaiyiṭam |
அறியாமைகளிடம் aṟiyāmaikaḷiṭam |
| sociative 1 | அறியாமையோடு aṟiyāmaiyōṭu |
அறியாமைகளோடு aṟiyāmaikaḷōṭu |
| sociative 2 | அறியாமையுடன் aṟiyāmaiyuṭaṉ |
அறியாமைகளுடன் aṟiyāmaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | அறியாமையால் aṟiyāmaiyāl |
அறியாமைகளால் aṟiyāmaikaḷāl |
| ablative | அறியாமையிலிருந்து aṟiyāmaiyiliruntu |
அறியாமைகளிலிருந்து aṟiyāmaikaḷiliruntu |