Possibly from காய் (kāy, “to burn”). Cognate with Telugu గాయం (gāyaṁ), Tulu ಘಾಯ (ghāya).
காயம் • (kāyam)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | காயம் kāyam |
காயங்கள் kāyaṅkaḷ |
| vocative | காயமே kāyamē |
காயங்களே kāyaṅkaḷē |
| accusative | காயத்தை kāyattai |
காயங்களை kāyaṅkaḷai |
| dative | காயத்துக்கு kāyattukku |
காயங்களுக்கு kāyaṅkaḷukku |
| benefactive | காயத்துக்காக kāyattukkāka |
காயங்களுக்காக kāyaṅkaḷukkāka |
| genitive 1 | காயத்துடைய kāyattuṭaiya |
காயங்களுடைய kāyaṅkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | காயத்தின் kāyattiṉ |
காயங்களின் kāyaṅkaḷiṉ |
| locative 1 | காயத்தில் kāyattil |
காயங்களில் kāyaṅkaḷil |
| locative 2 | காயத்திடம் kāyattiṭam |
காயங்களிடம் kāyaṅkaḷiṭam |
| sociative 1 | காயத்தோடு kāyattōṭu |
காயங்களோடு kāyaṅkaḷōṭu |
| sociative 2 | காயத்துடன் kāyattuṭaṉ |
காயங்களுடன் kāyaṅkaḷuṭaṉ |
| instrumental | காயத்தால் kāyattāl |
காயங்களால் kāyaṅkaḷāl |
| ablative | காயத்திலிருந்து kāyattiliruntu |
காயங்களிலிருந்து kāyaṅkaḷiliruntu |