Borrowed from Sanskrit आत्मा (ātmā), inflected form of आत्मन् (ātman).
ആത്മാവ് • (ātmāvŭ)
| Declension of ആത്മാവ് | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Nominative | ആത്മാവു് (ātmāvŭŭ) | ആത്മാക്കള് (ātmākkaḷŭ) |
| Vocative | ആത്മാവേ (ātmāvē) | ആത്മാക്കളേ (ātmākkaḷē) |
| Accusative | ആത്മാവിനെ (ātmāvine) | ആത്മാക്കളെ (ātmākkaḷe) |
| Dative | ആത്മാവിനു് (ātmāvinŭŭ) | ആത്മാക്കള്ക്കു് (ātmākkaḷkkŭŭ) |
| Genitive | ആത്മാവിന്റെ (ātmāvinṟe) | ആത്മാക്കളുടെ (ātmākkaḷuṭe) |
| Locative | ആത്മാവില് (ātmāvilŭ) | ആത്മാക്കളില് (ātmākkaḷilŭ) |
| Sociative | ആത്മാവിനോടു് (ātmāvinōṭŭŭ) | ആത്മാക്കളോടു് (ātmākkaḷōṭŭŭ) |
| Instrumental | ആത്മാവിനാല് (ātmāvinālŭ) | ആത്മാക്കളാല് (ātmākkaḷālŭ) |