Borrowed from Ottoman Turkish بوغدای (buğday).
ბუღდაჲი • (buğdayi) (Latin spelling buğdayi)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| absolutive | ბუღდაჲი (buğdayi) | ბუღდაჲეფე (buğdayepe) | |
| ergative | ბუღდაჲიქ (buğdayik) | ბუღდაჲეფექ (buğdayepek) | |
| dative | ბუღდაჲის (buğdayis) | ბუღდაჲეფეს (buğdayepes) | |
| genitive | ბუღდაჲიშ(ი) (buğdayiş(i)) | ბუღდაჲეფეშ(ი) (buğdayepeş(i)) | |
| directive | ბუღდაჲიშე (buğdayişe) | ბუღდაჲეფეშე (buğdayepeşe) | |
| ablative | ბუღდაჲიშენ (buğdayişen) | ბუღდაჲეფეშენ (buğdayepeşen) | |
| locative | ბუღდაჲის (buğdayis) | ბუღდაჲეფეს (buğdayepes) | |
| instrumental | ბუღდაჲითენ (buğdayiten) | ბუღდაჲეფეთენ (buğdayepeten) | |
| Notes: dialects may differ on declension. | |||