ἀγαλλιώμενος • (agalliṓmenos) m (feminine ἀγαλλιωμένη, neuter ἀγαλλιώμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀγαλλιώμενος agalliṓmenos |
ἀγαλλιωμένη agalliōménē |
ἀγαλλιώμενον agalliṓmenon |
ἀγαλλιωμένω agalliōménō |
ἀγαλλιωμένᾱ agalliōménā |
ἀγαλλιωμένω agalliōménō |
ἀγαλλιώμενοι agalliṓmenoi |
ἀγαλλιώμεναι agalliṓmenai |
ἀγαλλιώμενᾰ agalliṓmena | |||||
Genitive | ἀγαλλιωμένου agalliōménou |
ἀγαλλιωμένης agalliōménēs |
ἀγαλλιωμένου agalliōménou |
ἀγαλλιωμένοιν agalliōménoin |
ἀγαλλιωμέναιν agalliōménain |
ἀγαλλιωμένοιν agalliōménoin |
ἀγαλλιωμένων agalliōménōn |
ἀγαλλιωμένων agalliōménōn |
ἀγαλλιωμένων agalliōménōn | |||||
Dative | ἀγαλλιωμένῳ agalliōménōi |
ἀγαλλιωμένῃ agalliōménēi |
ἀγαλλιωμένῳ agalliōménōi |
ἀγαλλιωμένοιν agalliōménoin |
ἀγαλλιωμέναιν agalliōménain |
ἀγαλλιωμένοιν agalliōménoin |
ἀγαλλιωμένοις agalliōménois |
ἀγαλλιωμέναις agalliōménais |
ἀγαλλιωμένοις agalliōménois | |||||
Accusative | ἀγαλλιώμενον agalliṓmenon |
ἀγαλλιωμένην agalliōménēn |
ἀγαλλιώμενον agalliṓmenon |
ἀγαλλιωμένω agalliōménō |
ἀγαλλιωμένᾱ agalliōménā |
ἀγαλλιωμένω agalliōménō |
ἀγαλλιωμένους agalliōménous |
ἀγαλλιωμένᾱς agalliōménās |
ἀγαλλιώμενᾰ agalliṓmena | |||||
Vocative | ἀγαλλιώμενε agalliṓmene |
ἀγαλλιωμένη agalliōménē |
ἀγαλλιώμενον agalliṓmenon |
ἀγαλλιωμένω agalliōménō |
ἀγαλλιωμένᾱ agalliōménā |
ἀγαλλιωμένω agalliōménō |
ἀγαλλιώμενοι agalliṓmenoi |
ἀγαλλιώμεναι agalliṓmenai |
ἀγαλλιώμενᾰ agalliṓmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀγαλλιωμένως agalliōménōs |
ἀγαλλιωμενώτερος agalliōmenṓteros |
ἀγαλλιωμενώτᾰτος agalliōmenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|