ἀγγαρευόμενος • (angareuómenos) m (feminine ἀγγαρευομένη, neuter ἀγγαρευόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀγγαρευόμενος angareuómenos |
ἀγγαρευομένη angareuoménē |
ἀγγαρευόμενον angareuómenon |
ἀγγαρευομένω angareuoménō |
ἀγγαρευομένᾱ angareuoménā |
ἀγγαρευομένω angareuoménō |
ἀγγαρευόμενοι angareuómenoi |
ἀγγαρευόμεναι angareuómenai |
ἀγγαρευόμενᾰ angareuómena | |||||
Genitive | ἀγγαρευομένου angareuoménou |
ἀγγαρευομένης angareuoménēs |
ἀγγαρευομένου angareuoménou |
ἀγγαρευομένοιν angareuoménoin |
ἀγγαρευομέναιν angareuoménain |
ἀγγαρευομένοιν angareuoménoin |
ἀγγαρευομένων angareuoménōn |
ἀγγαρευομένων angareuoménōn |
ἀγγαρευομένων angareuoménōn | |||||
Dative | ἀγγαρευομένῳ angareuoménōi |
ἀγγαρευομένῃ angareuoménēi |
ἀγγαρευομένῳ angareuoménōi |
ἀγγαρευομένοιν angareuoménoin |
ἀγγαρευομέναιν angareuoménain |
ἀγγαρευομένοιν angareuoménoin |
ἀγγαρευομένοις angareuoménois |
ἀγγαρευομέναις angareuoménais |
ἀγγαρευομένοις angareuoménois | |||||
Accusative | ἀγγαρευόμενον angareuómenon |
ἀγγαρευομένην angareuoménēn |
ἀγγαρευόμενον angareuómenon |
ἀγγαρευομένω angareuoménō |
ἀγγαρευομένᾱ angareuoménā |
ἀγγαρευομένω angareuoménō |
ἀγγαρευομένους angareuoménous |
ἀγγαρευομένᾱς angareuoménās |
ἀγγαρευόμενᾰ angareuómena | |||||
Vocative | ἀγγαρευόμενε angareuómene |
ἀγγαρευομένη angareuoménē |
ἀγγαρευόμενον angareuómenon |
ἀγγαρευομένω angareuoménō |
ἀγγαρευομένᾱ angareuoménā |
ἀγγαρευομένω angareuoménō |
ἀγγαρευόμενοι angareuómenoi |
ἀγγαρευόμεναι angareuómenai |
ἀγγαρευόμενᾰ angareuómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀγγαρευομένως angareuoménōs |
ἀγγαρευομενώτερος angareuomenṓteros |
ἀγγαρευομενώτᾰτος angareuomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|