ἀγγαρεύων

Ancient Greek

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.won/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.βon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.von/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.von/

Verb

ἀγγαρεύων • (angareúōn)

present active participle of ἀγγαρεύω (angareúō)

Inflection

First and third declension of ἀγγαρεύων; ἀγγαρεύουσᾰ; ἀγγαρεῦον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀγγαρεύων angareúōn	ἀγγαρεύουσᾰ angareúousa	ἀγγαρεῦον angareûon	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρεύοντες angareúontes	ἀγγαρεύουσαι angareúousai	ἀγγαρεύοντᾰ angareúonta
Genitive	ἀγγαρεύοντος angareúontos	ἀγγαρευούσης angareuoúsēs	ἀγγαρεύοντος angareúontos	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευούσαιν angareuoúsain	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευόντων angareuóntōn	ἀγγαρευουσῶν angareuousôn	ἀγγαρευόντων angareuóntōn
Dative	ἀγγαρεύοντῐ angareúonti	ἀγγαρευούσῃ angareuoúsēi	ἀγγαρεύοντῐ angareúonti	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευούσαιν angareuoúsain	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρεύουσῐ / ἀγγαρεύουσῐν angareúousi(n)	ἀγγαρευούσαις angareuoúsais	ἀγγαρεύουσῐ / ἀγγαρεύουσῐν angareúousi(n)
Accusative	ἀγγαρεύοντᾰ angareúonta	ἀγγαρεύουσᾰν angareúousan	ἀγγαρεῦον angareûon	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρεύοντᾰς angareúontas	ἀγγαρευούσᾱς angareuoúsās	ἀγγαρεύοντᾰ angareúonta
Vocative	ἀγγαρεύων angareúōn	ἀγγαρεύουσᾰ angareúousa	ἀγγαρεῦον angareûon	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρεύοντες angareúontes	ἀγγαρεύουσαι angareúousai	ἀγγαρεύοντᾰ angareúonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀγγαρευόντως angareuóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀγγαρεύων

Ancient Greek

Pronunciation

Verb

Inflection

Wikious

Boobota

Sagapedia