ἀγερεόμενος • (agereómenos) m (feminine ἀγερεομένη, neuter ἀγερεόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀγερεόμενος agereómenos |
ἀγερεομένη agereoménē |
ἀγερεόμενον agereómenon |
ἀγερεομένω agereoménō |
ἀγερεομένᾱ agereoménā |
ἀγερεομένω agereoménō |
ἀγερεόμενοι agereómenoi |
ἀγερεόμεναι agereómenai |
ἀγερεόμενᾰ agereómena | |||||
Genitive | ἀγερεομένου agereoménou |
ἀγερεομένης agereoménēs |
ἀγερεομένου agereoménou |
ἀγερεομένοιν agereoménoin |
ἀγερεομέναιν agereoménain |
ἀγερεομένοιν agereoménoin |
ἀγερεομένων agereoménōn |
ἀγερεομένων agereoménōn |
ἀγερεομένων agereoménōn | |||||
Dative | ἀγερεομένῳ agereoménōi |
ἀγερεομένῃ agereoménēi |
ἀγερεομένῳ agereoménōi |
ἀγερεομένοιν agereoménoin |
ἀγερεομέναιν agereoménain |
ἀγερεομένοιν agereoménoin |
ἀγερεομένοις agereoménois |
ἀγερεομέναις agereoménais |
ἀγερεομένοις agereoménois | |||||
Accusative | ἀγερεόμενον agereómenon |
ἀγερεομένην agereoménēn |
ἀγερεόμενον agereómenon |
ἀγερεομένω agereoménō |
ἀγερεομένᾱ agereoménā |
ἀγερεομένω agereoménō |
ἀγερεομένους agereoménous |
ἀγερεομένᾱς agereoménās |
ἀγερεόμενᾰ agereómena | |||||
Vocative | ἀγερεόμενε agereómene |
ἀγερεομένη agereoménē |
ἀγερεόμενον agereómenon |
ἀγερεομένω agereoménō |
ἀγερεομένᾱ agereoménā |
ἀγερεομένω agereoménō |
ἀγερεόμενοι agereómenoi |
ἀγερεόμεναι agereómenai |
ἀγερεόμενᾰ agereómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀγερεομένως agereoménōs |
ἀγερεομενώτερος agereomenṓteros |
ἀγερεομενώτᾰτος agereomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|