ἀγχονίζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀγχονίζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀγχονίζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀγχονίζω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀγχονίζω you have here. The definition of the word ἀγχονίζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀγχονίζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἀγχόνη (ankhónē, “a hanging rope”) +‎ -ίζω (-ízō, verb-forming suffix)

Pronunciation

 

Verb

ἀγχονίζω • (ankhonízō)

  1. to strangle

Conjugation

   Present: ἀγχονῐ́ζω, ἀγχονῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγχονῐ́ζω ἀγχονῐ́ζεις ἀγχονῐ́ζει ἀγχονῐ́ζετον ἀγχονῐ́ζετον ἀγχονῐ́ζομεν ἀγχονῐ́ζετε ἀγχονῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀγχονῐ́ζω ἀγχονῐ́ζῃς ἀγχονῐ́ζῃ ἀγχονῐ́ζητον ἀγχονῐ́ζητον ἀγχονῐ́ζωμεν ἀγχονῐ́ζητε ἀγχονῐ́ζωσῐ(ν)
optative ἀγχονῐ́ζοιμῐ ἀγχονῐ́ζοις ἀγχονῐ́ζοι ἀγχονῐ́ζοιτον ἀγχονῐζοίτην ἀγχονῐ́ζοιμεν ἀγχονῐ́ζοιτε ἀγχονῐ́ζοιεν
imperative   ἀγχόνῐζε ἀγχονῐζέτω ἀγχονῐ́ζετον ἀγχονῐζέτων   ἀγχονῐ́ζετε ἀγχονῐζόντων
middle/
passive 		indicative ἀγχονῐ́ζομαι ἀγχονῐ́ζῃ,
ἀγχονῐ́ζει 		ἀγχονῐ́ζεται ἀγχονῐ́ζεσθον ἀγχονῐ́ζεσθον ἀγχονῐζόμεθᾰ ἀγχονῐ́ζεσθε ἀγχονῐ́ζονται
subjunctive ἀγχονῐ́ζωμαι ἀγχονῐ́ζῃ ἀγχονῐ́ζηται ἀγχονῐ́ζησθον ἀγχονῐ́ζησθον ἀγχονῐζώμεθᾰ ἀγχονῐ́ζησθε ἀγχονῐ́ζωνται
optative ἀγχονῐζοίμην ἀγχονῐ́ζοιο ἀγχονῐ́ζοιτο ἀγχονῐ́ζοισθον ἀγχονῐζοίσθην ἀγχονῐζοίμεθᾰ ἀγχονῐ́ζοισθε ἀγχονῐ́ζοιντο
imperative   ἀγχονῐ́ζου ἀγχονῐζέσθω ἀγχονῐ́ζεσθον ἀγχονῐζέσθων   ἀγχονῐ́ζεσθε ἀγχονῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀγχονῐ́ζειν ἀγχονῐ́ζεσθαι
participle m ἀγχονῐ́ζων ἀγχονῐζόμενος
f ἀγχονῐ́ζουσᾰ ἀγχονῐζομένη
n ἀγχονῐ́ζον ἀγχονῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγχονίζωῐζον, ἠγχονιζωῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγχονίζωῐζον ἠγχονίζωῐζες ἠγχονίζωῐζε(ν) ἠγχονιζωῐ́ζετον ἠγχονιζωῐζέτην ἠγχονιζωῐ́ζομεν ἠγχονιζωῐ́ζετε ἠγχονίζωῐζον
middle/
passive 		indicative ἠγχονιζωῐζόμην ἠγχονιζωῐ́ζου ἠγχονιζωῐ́ζετο ἠγχονιζωῐ́ζεσθον ἠγχονιζωῐζέσθην ἠγχονιζωῐζόμεθᾰ ἠγχονιζωῐ́ζεσθε ἠγχονιζωῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγχονῐέω, ἀγχονῐέομαι, ἀγχονῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγχονῐέω ἀγχονῐέεις ἀγχονῐέει ἀγχονῐέετον ἀγχονῐέετον ἀγχονῐέομεν ἀγχονῐέετε ἀγχονῐέουσῐ(ν)
optative ἀγχονῐέοιμῐ ἀγχονῐέοις ἀγχονῐέοι ἀγχονῐέοιτον ἀγχονῐεοίτην ἀγχονῐέοιμεν ἀγχονῐέοιτε ἀγχονῐέοιεν
middle indicative ἀγχονῐέομαι ἀγχονῐέῃ,
ἀγχονῐέει 		ἀγχονῐέεται ἀγχονῐέεσθον ἀγχονῐέεσθον ἀγχονῐεόμεθᾰ ἀγχονῐέεσθε ἀγχονῐέονται
optative ἀγχονῐεοίμην ἀγχονῐέοιο ἀγχονῐέοιτο ἀγχονῐέοισθον ἀγχονῐεοίσθην ἀγχονῐεοίμεθᾰ ἀγχονῐέοισθε ἀγχονῐέοιντο
passive indicative ἀγχονῐσθήσομαι ἀγχονῐσθήσῃ ἀγχονῐσθήσεται ἀγχονῐσθήσεσθον ἀγχονῐσθήσεσθον ἀγχονῐσθησόμεθᾰ ἀγχονῐσθήσεσθε ἀγχονῐσθήσονται
optative ἀγχονῐσθησοίμην ἀγχονῐσθήσοιο ἀγχονῐσθήσοιτο ἀγχονῐσθήσοισθον ἀγχονῐσθησοίσθην ἀγχονῐσθησοίμεθᾰ ἀγχονῐσθήσοισθε ἀγχονῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγχονῐέειν ἀγχονῐέεσθαι ἀγχονῐσθήσεσθαι
participle m ἀγχονῐέων ἀγχονῐεόμενος ἀγχονῐσθησόμενος
f ἀγχονῐέουσᾰ ἀγχονῐεομένη ἀγχονῐσθησομένη
n ἀγχονῐέον ἀγχονῐεόμενον ἀγχονῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγχονῐῶ, ἀγχονῐοῦμαι, ἀγχονῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγχονῐῶ ἀγχονῐεῖς ἀγχονῐεῖ ἀγχονῐεῖτον ἀγχονῐεῖτον ἀγχονῐοῦμεν ἀγχονῐεῖτε ἀγχονῐοῦσῐ(ν)
optative ἀγχονῐοίην,
ἀγχονῐοῖμῐ 		ἀγχονῐοίης,
ἀγχονῐοῖς 		ἀγχονῐοίη,
ἀγχονῐοῖ 		ἀγχονῐοῖτον,
ἀγχονῐοίητον 		ἀγχονῐοίτην,
ἀγχονῐοιήτην 		ἀγχονῐοῖμεν,
ἀγχονῐοίημεν 		ἀγχονῐοῖτε,
ἀγχονῐοίητε 		ἀγχονῐοῖεν,
ἀγχονῐοίησᾰν
middle indicative ἀγχονῐοῦμαι ἀγχονῐῇ ἀγχονῐεῖται ἀγχονῐεῖσθον ἀγχονῐεῖσθον ἀγχονῐούμεθᾰ ἀγχονῐεῖσθε ἀγχονῐοῦνται
optative ἀγχονῐοίμην ἀγχονῐοῖο ἀγχονῐοῖτο ἀγχονῐοῖσθον ἀγχονῐοίσθην ἀγχονῐοίμεθᾰ ἀγχονῐοῖσθε ἀγχονῐοῖντο
passive indicative ἀγχονῐσθήσομαι ἀγχονῐσθήσῃ ἀγχονῐσθήσεται ἀγχονῐσθήσεσθον ἀγχονῐσθήσεσθον ἀγχονῐσθησόμεθᾰ ἀγχονῐσθήσεσθε ἀγχονῐσθήσονται
optative ἀγχονῐσθησοίμην ἀγχονῐσθήσοιο ἀγχονῐσθήσοιτο ἀγχονῐσθήσοισθον ἀγχονῐσθησοίσθην ἀγχονῐσθησοίμεθᾰ ἀγχονῐσθήσοισθε ἀγχονῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγχονῐεῖν ἀγχονῐεῖσθαι ἀγχονῐσθήσεσθαι
participle m ἀγχονῐῶν ἀγχονῐούμενος ἀγχονῐσθησόμενος
f ἀγχονῐοῦσᾰ ἀγχονῐουμένη ἀγχονῐσθησομένη
n ἀγχονῐοῦν ἀγχονῐούμενον ἀγχονῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγχονίζωῐσᾰ, ἠγχονιζωῐσᾰ́μην, ἠγχονιζωῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγχονίζωῐσᾰ ἠγχονίζωῐσᾰς ἠγχονίζωῐσε(ν) ἠγχονιζωῐ́σᾰτον ἠγχονιζωῐσᾰ́την ἠγχονιζωῐ́σᾰμεν ἠγχονιζωῐ́σᾰτε ἠγχονίζωῐσᾰν
subjunctive ἀγχονῐ́σω ἀγχονῐ́σῃς ἀγχονῐ́σῃ ἀγχονῐ́σητον ἀγχονῐ́σητον ἀγχονῐ́σωμεν ἀγχονῐ́σητε ἀγχονῐ́σωσῐ(ν)
optative ἀγχονῐ́σαιμῐ ἀγχονῐ́σειᾰς,
ἀγχονῐ́σαις 		ἀγχονῐ́σειε(ν),
ἀγχονῐ́σαι 		ἀγχονῐ́σαιτον ἀγχονῐσαίτην ἀγχονῐ́σαιμεν ἀγχονῐ́σαιτε ἀγχονῐ́σειᾰν,
ἀγχονῐ́σαιεν
imperative   ἀγχόνῐσον ἀγχονῐσᾰ́τω ἀγχονῐ́σᾰτον ἀγχονῐσᾰ́των   ἀγχονῐ́σᾰτε ἀγχονῐσᾰ́ντων
middle indicative ἠγχονιζωῐσᾰ́μην ἠγχονιζωῐ́σω ἠγχονιζωῐ́σᾰτο ἠγχονιζωῐ́σᾰσθον ἠγχονιζωῐσᾰ́σθην ἠγχονιζωῐσᾰ́μεθᾰ ἠγχονιζωῐ́σᾰσθε ἠγχονιζωῐ́σᾰντο
subjunctive ἀγχονῐ́σωμαι ἀγχονῐ́σῃ ἀγχονῐ́σηται ἀγχονῐ́σησθον ἀγχονῐ́σησθον ἀγχονῐσώμεθᾰ ἀγχονῐ́σησθε ἀγχονῐ́σωνται
optative ἀγχονῐσαίμην ἀγχονῐ́σαιο ἀγχονῐ́σαιτο ἀγχονῐ́σαισθον ἀγχονῐσαίσθην ἀγχονῐσαίμεθᾰ ἀγχονῐ́σαισθε ἀγχονῐ́σαιντο
imperative   ἀγχόνῐσαι ἀγχονῐσᾰ́σθω ἀγχονῐ́σᾰσθον ἀγχονῐσᾰ́σθων   ἀγχονῐ́σᾰσθε ἀγχονῐσᾰ́σθων
passive indicative ἠγχονιζωῐ́σθην ἠγχονιζωῐ́σθης ἠγχονιζωῐ́σθη ἠγχονιζωῐ́σθητον ἠγχονιζωῐσθήτην ἠγχονιζωῐ́σθημεν ἠγχονιζωῐ́σθητε ἠγχονιζωῐ́σθησᾰν
subjunctive ἀγχονῐσθῶ ἀγχονῐσθῇς ἀγχονῐσθῇ ἀγχονῐσθῆτον ἀγχονῐσθῆτον ἀγχονῐσθῶμεν ἀγχονῐσθῆτε ἀγχονῐσθῶσῐ(ν)
optative ἀγχονῐσθείην ἀγχονῐσθείης ἀγχονῐσθείη ἀγχονῐσθεῖτον,
ἀγχονῐσθείητον 		ἀγχονῐσθείτην,
ἀγχονῐσθειήτην 		ἀγχονῐσθεῖμεν,
ἀγχονῐσθείημεν 		ἀγχονῐσθεῖτε,
ἀγχονῐσθείητε 		ἀγχονῐσθεῖεν,
ἀγχονῐσθείησᾰν
imperative   ἀγχονῐ́σθητῐ ἀγχονῐσθήτω ἀγχονῐ́σθητον ἀγχονῐσθήτων   ἀγχονῐ́σθητε ἀγχονῐσθέντων
active middle passive
infinitive ἀγχονῐ́σαι ἀγχονῐ́σᾰσθαι ἀγχονῐσθῆναι
participle m ἀγχονῐ́σᾱς ἀγχονῐσᾰ́μενος ἀγχονῐσθείς
f ἀγχονῐ́σᾱσᾰ ἀγχονῐσᾰμένη ἀγχονῐσθεῖσᾰ
n ἀγχονῐ́σᾰν ἀγχονῐσᾰ́μενον ἀγχονῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠγχονίζωῐκᾰ, ἠγχονίζωῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγχονίζωῐκᾰ ἠγχονίζωῐκᾰς ἠγχονίζωῐκε(ν) ἠγχονιζωῐ́κᾰτον ἠγχονιζωῐ́κᾰτον ἠγχονιζωῐ́κᾰμεν ἠγχονιζωῐ́κᾰτε ἠγχονιζωῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠγχονιζωῐ́κω ἠγχονιζωῐ́κῃς ἠγχονιζωῐ́κῃ ἠγχονιζωῐ́κητον ἠγχονιζωῐ́κητον ἠγχονιζωῐ́κωμεν ἠγχονιζωῐ́κητε ἠγχονιζωῐ́κωσῐ(ν)
optative ἠγχονιζωῐ́κοιμῐ,
ἠγχονιζωῐκοίην 		ἠγχονιζωῐ́κοις,
ἠγχονιζωῐκοίης 		ἠγχονιζωῐ́κοι,
ἠγχονιζωῐκοίη 		ἠγχονιζωῐ́κοιτον ἠγχονιζωῐκοίτην ἠγχονιζωῐ́κοιμεν ἠγχονιζωῐ́κοιτε ἠγχονιζωῐ́κοιεν
imperative   ἠγχονίζωῐκε ἠγχονιζωῐκέτω ἠγχονιζωῐ́κετον ἠγχονιζωῐκέτων   ἠγχονιζωῐ́κετε ἠγχονιζωῐκόντων
middle/
passive 		indicative ἠγχονίζωῐσμαι ἠγχονίζωῐσαι ἠγχονίζωῐσται ἠγχονίζωῐσθον ἠγχονίζωῐσθον ἠγχονιζωῐ́σμεθᾰ ἠγχονίζωῐσθε ἠγχονιζωῐ́δᾰται
subjunctive ἠγχονιζωῐσμένος ὦ ἠγχονιζωῐσμένος ᾖς ἠγχονιζωῐσμένος ᾖ ἠγχονιζωῐσμένω ἦτον ἠγχονιζωῐσμένω ἦτον ἠγχονιζωῐσμένοι ὦμεν ἠγχονιζωῐσμένοι ἦτε ἠγχονιζωῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠγχονιζωῐσμένος εἴην ἠγχονιζωῐσμένος εἴης ἠγχονιζωῐσμένος εἴη ἠγχονιζωῐσμένω εἴητον/εἶτον ἠγχονιζωῐσμένω εἰήτην/εἴτην ἠγχονιζωῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠγχονιζωῐσμένοι εἴητε/εἶτε ἠγχονιζωῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠγχονίζωῐσο ἠγχονιζωῐ́σθω ἠγχονίζωῐσθον ἠγχονιζωῐ́σθων   ἠγχονίζωῐσθε ἠγχονιζωῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ἠγχονιζωῐκέναι ἠγχονιζωῐ́σθαι
participle m ἠγχονιζωῐκώς ἠγχονιζωῐσμένος
f ἠγχονιζωῐκυῖᾰ ἠγχονιζωῐσμένη
n ἠγχονιζωῐκός ἠγχονιζωῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠγχονιζωῐ́κειν, ἠγχονιζωῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγχονιζωῐ́κειν,
ἠγχονιζωῐ́κη 		ἠγχονιζωῐ́κεις,
ἠγχονιζωῐ́κης 		ἠγχονιζωῐ́κει(ν) ἠγχονιζωῐ́κετον ἠγχονιζωῐκέτην ἠγχονιζωῐ́κεμεν ἠγχονιζωῐ́κετε ἠγχονιζωῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠγχονιζωῐ́σμην ἠγχονίζωῐσο ἠγχονίζωῐστο ἠγχονίζωῐσθον ἠγχονιζωῐ́σθην ἠγχονιζωῐ́σμεθᾰ ἠγχονίζωῐσθε ἠγχονιζωῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Wikious
Boobota
Sagapedia