ἀδῐκούμενος • (adikoúmenos) m (feminine ἀδῐκουμένη, neuter ἀδῐκούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀδῐκούμενος adikoúmenos |
ἀδῐκουμένη adikouménē |
ἀδῐκούμενον adikoúmenon |
ἀδῐκουμένω adikouménō |
ἀδῐκουμένᾱ adikouménā |
ἀδῐκουμένω adikouménō |
ἀδῐκούμενοι adikoúmenoi |
ἀδῐκούμεναι adikoúmenai |
ἀδῐκούμενᾰ adikoúmena | |||||
Genitive | ἀδῐκουμένου adikouménou |
ἀδῐκουμένης adikouménēs |
ἀδῐκουμένου adikouménou |
ἀδῐκουμένοιν adikouménoin |
ἀδῐκουμέναιν adikouménain |
ἀδῐκουμένοιν adikouménoin |
ἀδῐκουμένων adikouménōn |
ἀδῐκουμένων adikouménōn |
ἀδῐκουμένων adikouménōn | |||||
Dative | ἀδῐκουμένῳ adikouménōi |
ἀδῐκουμένῃ adikouménēi |
ἀδῐκουμένῳ adikouménōi |
ἀδῐκουμένοιν adikouménoin |
ἀδῐκουμέναιν adikouménain |
ἀδῐκουμένοιν adikouménoin |
ἀδῐκουμένοις adikouménois |
ἀδῐκουμέναις adikouménais |
ἀδῐκουμένοις adikouménois | |||||
Accusative | ἀδῐκούμενον adikoúmenon |
ἀδῐκουμένην adikouménēn |
ἀδῐκούμενον adikoúmenon |
ἀδῐκουμένω adikouménō |
ἀδῐκουμένᾱ adikouménā |
ἀδῐκουμένω adikouménō |
ἀδῐκουμένους adikouménous |
ἀδῐκουμένᾱς adikouménās |
ἀδῐκούμενᾰ adikoúmena | |||||
Vocative | ἀδῐκούμενε adikoúmene |
ἀδῐκουμένη adikouménē |
ἀδῐκούμενον adikoúmenon |
ἀδῐκουμένω adikouménō |
ἀδῐκουμένᾱ adikouménā |
ἀδῐκουμένω adikouménō |
ἀδῐκούμενοι adikoúmenoi |
ἀδῐκούμεναι adikoúmenai |
ἀδῐκούμενᾰ adikoúmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀδῐκουμένως adikouménōs |
ἀδῐκουμενώτερος adikoumenṓteros |
ἀδῐκουμενώτᾰτος adikoumenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|