ἀμῡνόμενος • (amūnómenos) m (feminine ἀμῡνομένη, neuter ἀμῡνόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀμῡνόμενος amūnómenos |
ἀμῡνομένη amūnoménē |
ἀμῡνόμενον amūnómenon |
ἀμῡνομένω amūnoménō |
ἀμῡνομένᾱ amūnoménā |
ἀμῡνομένω amūnoménō |
ἀμῡνόμενοι amūnómenoi |
ἀμῡνόμεναι amūnómenai |
ἀμῡνόμενᾰ amūnómena | |||||
Genitive | ἀμῡνομένου amūnoménou |
ἀμῡνομένης amūnoménēs |
ἀμῡνομένου amūnoménou |
ἀμῡνομένοιν amūnoménoin |
ἀμῡνομέναιν amūnoménain |
ἀμῡνομένοιν amūnoménoin |
ἀμῡνομένων amūnoménōn |
ἀμῡνομένων amūnoménōn |
ἀμῡνομένων amūnoménōn | |||||
Dative | ἀμῡνομένῳ amūnoménōi |
ἀμῡνομένῃ amūnoménēi |
ἀμῡνομένῳ amūnoménōi |
ἀμῡνομένοιν amūnoménoin |
ἀμῡνομέναιν amūnoménain |
ἀμῡνομένοιν amūnoménoin |
ἀμῡνομένοις amūnoménois |
ἀμῡνομέναις amūnoménais |
ἀμῡνομένοις amūnoménois | |||||
Accusative | ἀμῡνόμενον amūnómenon |
ἀμῡνομένην amūnoménēn |
ἀμῡνόμενον amūnómenon |
ἀμῡνομένω amūnoménō |
ἀμῡνομένᾱ amūnoménā |
ἀμῡνομένω amūnoménō |
ἀμῡνομένους amūnoménous |
ἀμῡνομένᾱς amūnoménās |
ἀμῡνόμενᾰ amūnómena | |||||
Vocative | ἀμῡνόμενε amūnómene |
ἀμῡνομένη amūnoménē |
ἀμῡνόμενον amūnómenon |
ἀμῡνομένω amūnoménō |
ἀμῡνομένᾱ amūnoménā |
ἀμῡνομένω amūnoménō |
ἀμῡνόμενοι amūnómenoi |
ἀμῡνόμεναι amūnómenai |
ἀμῡνόμενᾰ amūnómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀμῡνομένως amūnoménōs |
ἀμῡνομενώτερος amūnomenṓteros |
ἀμῡνομενώτᾰτος amūnomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|