ἀνᾰδούμενος • (anădoúmenos) m (feminine ἀνᾰδουμένη, neuter ἀνᾰδούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀνᾰδούμενος anădoúmenos |
ἀνᾰδουμένη anădouménē |
ἀνᾰδούμενον anădoúmenon |
ἀνᾰδουμένω anădouménō |
ἀνᾰδουμένᾱ anădouménā |
ἀνᾰδουμένω anădouménō |
ἀνᾰδούμενοι anădoúmenoi |
ἀνᾰδούμεναι anădoúmenai |
ἀνᾰδούμενᾰ anădoúmenă | |||||
Genitive | ἀνᾰδουμένου anădouménou |
ἀνᾰδουμένης anădouménēs |
ἀνᾰδουμένου anădouménou |
ἀνᾰδουμένοιν anădouménoin |
ἀνᾰδουμέναιν anădouménain |
ἀνᾰδουμένοιν anădouménoin |
ἀνᾰδουμένων anădouménōn |
ἀνᾰδουμένων anădouménōn |
ἀνᾰδουμένων anădouménōn | |||||
Dative | ἀνᾰδουμένῳ anădouménōi |
ἀνᾰδουμένῃ anădouménēi |
ἀνᾰδουμένῳ anădouménōi |
ἀνᾰδουμένοιν anădouménoin |
ἀνᾰδουμέναιν anădouménain |
ἀνᾰδουμένοιν anădouménoin |
ἀνᾰδουμένοις anădouménois |
ἀνᾰδουμέναις anădouménais |
ἀνᾰδουμένοις anădouménois | |||||
Accusative | ἀνᾰδούμενον anădoúmenon |
ἀνᾰδουμένην anădouménēn |
ἀνᾰδούμενον anădoúmenon |
ἀνᾰδουμένω anădouménō |
ἀνᾰδουμένᾱ anădouménā |
ἀνᾰδουμένω anădouménō |
ἀνᾰδουμένους anădouménous |
ἀνᾰδουμένᾱς anădouménās |
ἀνᾰδούμενᾰ anădoúmenă | |||||
Vocative | ἀνᾰδούμενε anădoúmene |
ἀνᾰδουμένη anădouménē |
ἀνᾰδούμενον anădoúmenon |
ἀνᾰδουμένω anădouménō |
ἀνᾰδουμένᾱ anădouménā |
ἀνᾰδουμένω anădouménō |
ἀνᾰδούμενοι anădoúmenoi |
ἀνᾰδούμεναι anădoúmenai |
ἀνᾰδούμενᾰ anădoúmenă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀνᾰδουμένως anădouménōs |
ἀνᾰδουμενώτερος anădoumenṓteros |
ἀνᾰδουμενώτᾰτος anădoumenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|