ἀναιρεθείς • (anairetheís) m (feminine ἀναιρεθεῖσᾰ, neuter ἀναιρεθέν); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀναιρεθείς anairetheís |
ἀναιρεθεῖσᾰ anairetheîsă |
ἀναιρεθέν anairethén |
ἀναιρεθέντε anairethénte |
ἀναιρεθείσᾱ anairetheísā |
ἀναιρεθέντε anairethénte |
ἀναιρεθέντες anairethéntes |
ἀναιρεθεῖσαι anairetheîsai |
ἀναιρεθέντᾰ anairethéntă | |||||
Genitive | ἀναιρεθέντος anairethéntos |
ἀναιρεθείσης anairetheísēs |
ἀναιρεθέντος anairethéntos |
ἀναιρεθέντοιν anairethéntoin |
ἀναιρεθείσαιν anairetheísain |
ἀναιρεθέντοιν anairethéntoin |
ἀναιρεθέντων anairethéntōn |
ἀναιρεθεισῶν anairetheisôn |
ἀναιρεθέντων anairethéntōn | |||||
Dative | ἀναιρεθέντῐ anairethéntĭ |
ἀναιρεθείσῃ anairetheísēi |
ἀναιρεθέντῐ anairethéntĭ |
ἀναιρεθέντοιν anairethéntoin |
ἀναιρεθείσαιν anairetheísain |
ἀναιρεθέντοιν anairethéntoin |
ἀναιρεθεῖσῐ / ἀναιρεθεῖσῐν anairetheîsĭ(n) |
ἀναιρεθείσαις anairetheísais |
ἀναιρεθεῖσῐ / ἀναιρεθεῖσῐν anairetheîsĭ(n) | |||||
Accusative | ἀναιρεθέντᾰ anairethéntă |
ἀναιρεθεῖσᾰν anairetheîsăn |
ἀναιρεθέν anairethén |
ἀναιρεθέντε anairethénte |
ἀναιρεθείσᾱ anairetheísā |
ἀναιρεθέντε anairethénte |
ἀναιρεθέντᾰς anairethéntăs |
ἀναιρεθείσᾱς anairetheísās |
ἀναιρεθέντᾰ anairethéntă | |||||
Vocative | ἀναιρεθείς anairetheís |
ἀναιρεθεῖσᾰ anairetheîsă |
ἀναιρεθέν anairethén |
ἀναιρεθέντε anairethénte |
ἀναιρεθείσᾱ anairetheísā |
ἀναιρεθέντε anairethénte |
ἀναιρεθέντες anairethéntes |
ἀναιρεθεῖσαι anairetheîsai |
ἀναιρεθέντᾰ anairethéntă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀναιρεθέντως anairethéntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|