ἀναισχυντέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀναισχυντέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀναισχυντέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀναισχυντέω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀναισχυντέω you have here. The definition of the word ἀναισχυντέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀναισχυντέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἀναίσχυντος (anaískhuntos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἀναισχυντέω • (anaiskhuntéō)

  1. (intransitive) to be shameless, behave impudently
  2. (transitive) to treat shamelessly

Conjugation

   Present: ἀναισχυντέω, ἀναισχυντέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναισχυντέω ἀναισχυντέεις ἀναισχυντέει ἀναισχυντέετον ἀναισχυντέετον ἀναισχυντέομεν ἀναισχυντέετε ἀναισχυντέουσῐ(ν)
subjunctive ἀναισχυντέω ἀναισχυντέῃς ἀναισχυντέῃ ἀναισχυντέητον ἀναισχυντέητον ἀναισχυντέωμεν ἀναισχυντέητε ἀναισχυντέωσῐ(ν)
optative ἀναισχυντέοιμῐ ἀναισχυντέοις ἀναισχυντέοι ἀναισχυντέοιτον ἀναισχυντεοίτην ἀναισχυντέοιμεν ἀναισχυντέοιτε ἀναισχυντέοιεν
imperative   ἀναισχύντεε ἀναισχυντεέτω ἀναισχυντέετον ἀναισχυντεέτων   ἀναισχυντέετε ἀναισχυντεόντων
middle/
passive 		indicative ἀναισχυντέομαι ἀναισχυντέῃ,
ἀναισχυντέει 		ἀναισχυντέεται ἀναισχυντέεσθον ἀναισχυντέεσθον ἀναισχυντεόμεθᾰ ἀναισχυντέεσθε ἀναισχυντέονται
subjunctive ἀναισχυντέωμαι ἀναισχυντέῃ ἀναισχυντέηται ἀναισχυντέησθον ἀναισχυντέησθον ἀναισχυντεώμεθᾰ ἀναισχυντέησθε ἀναισχυντέωνται
optative ἀναισχυντεοίμην ἀναισχυντέοιο ἀναισχυντέοιτο ἀναισχυντέοισθον ἀναισχυντεοίσθην ἀναισχυντεοίμεθᾰ ἀναισχυντέοισθε ἀναισχυντέοιντο
imperative   ἀναισχυντέου ἀναισχυντεέσθω ἀναισχυντέεσθον ἀναισχυντεέσθων   ἀναισχυντέεσθε ἀναισχυντεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀναισχυντέειν ἀναισχυντέεσθαι
participle m ἀναισχυντέων ἀναισχυντεόμενος
f ἀναισχυντέουσᾰ ἀναισχυντεομένη
n ἀναισχυντέον ἀναισχυντεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀναισχυντῶ, ἀναισχυντοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναισχυντῶ ἀναισχυντεῖς ἀναισχυντεῖ ἀναισχυντεῖτον ἀναισχυντεῖτον ἀναισχυντοῦμεν ἀναισχυντεῖτε ἀναισχυντοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀναισχυντῶ ἀναισχυντῇς ἀναισχυντῇ ἀναισχυντῆτον ἀναισχυντῆτον ἀναισχυντῶμεν ἀναισχυντῆτε ἀναισχυντῶσῐ(ν)
optative ἀναισχυντοίην,
ἀναισχυντοῖμῐ 		ἀναισχυντοίης,
ἀναισχυντοῖς 		ἀναισχυντοίη,
ἀναισχυντοῖ 		ἀναισχυντοῖτον,
ἀναισχυντοίητον 		ἀναισχυντοίτην,
ἀναισχυντοιήτην 		ἀναισχυντοῖμεν,
ἀναισχυντοίημεν 		ἀναισχυντοῖτε,
ἀναισχυντοίητε 		ἀναισχυντοῖεν,
ἀναισχυντοίησᾰν
imperative   ἀναισχύντει ἀναισχυντείτω ἀναισχυντεῖτον ἀναισχυντείτων   ἀναισχυντεῖτε ἀναισχυντούντων
middle/
passive 		indicative ἀναισχυντοῦμαι ἀναισχυντεῖ,
ἀναισχυντῇ 		ἀναισχυντεῖται ἀναισχυντεῖσθον ἀναισχυντεῖσθον ἀναισχυντούμεθᾰ ἀναισχυντεῖσθε ἀναισχυντοῦνται
subjunctive ἀναισχυντῶμαι ἀναισχυντῇ ἀναισχυντῆται ἀναισχυντῆσθον ἀναισχυντῆσθον ἀναισχυντώμεθᾰ ἀναισχυντῆσθε ἀναισχυντῶνται
optative ἀναισχυντοίμην ἀναισχυντοῖο ἀναισχυντοῖτο ἀναισχυντοῖσθον ἀναισχυντοίσθην ἀναισχυντοίμεθᾰ ἀναισχυντοῖσθε ἀναισχυντοῖντο
imperative   ἀναισχυντοῦ ἀναισχυντείσθω ἀναισχυντεῖσθον ἀναισχυντείσθων   ἀναισχυντεῖσθε ἀναισχυντείσθων
active middle/passive
infinitive ἀναισχυντεῖν ἀναισχυντεῖσθαι
participle m ἀναισχυντῶν ἀναισχυντούμενος
f ἀναισχυντοῦσᾰ ἀναισχυντουμένη
n ἀναισχυντοῦν ἀναισχυντούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀναισχυντήσω, ἀναισχυντήσομαι, ἀναισχυντηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναισχυντήσω ἀναισχυντήσεις ἀναισχυντήσει ἀναισχυντήσετον ἀναισχυντήσετον ἀναισχυντήσομεν ἀναισχυντήσετε ἀναισχυντήσουσῐ(ν)
optative ἀναισχυντήσοιμῐ ἀναισχυντήσοις ἀναισχυντήσοι ἀναισχυντήσοιτον ἀναισχυντησοίτην ἀναισχυντήσοιμεν ἀναισχυντήσοιτε ἀναισχυντήσοιεν
middle indicative ἀναισχυντήσομαι ἀναισχυντήσῃ,
ἀναισχυντήσει 		ἀναισχυντήσεται ἀναισχυντήσεσθον ἀναισχυντήσεσθον ἀναισχυντησόμεθᾰ ἀναισχυντήσεσθε ἀναισχυντήσονται
optative ἀναισχυντησοίμην ἀναισχυντήσοιο ἀναισχυντήσοιτο ἀναισχυντήσοισθον ἀναισχυντησοίσθην ἀναισχυντησοίμεθᾰ ἀναισχυντήσοισθε ἀναισχυντήσοιντο
passive indicative ἀναισχυντηθήσομαι ἀναισχυντηθήσῃ ἀναισχυντηθήσεται ἀναισχυντηθήσεσθον ἀναισχυντηθήσεσθον ἀναισχυντηθησόμεθᾰ ἀναισχυντηθήσεσθε ἀναισχυντηθήσονται
optative ἀναισχυντηθησοίμην ἀναισχυντηθήσοιο ἀναισχυντηθήσοιτο ἀναισχυντηθήσοισθον ἀναισχυντηθησοίσθην ἀναισχυντηθησοίμεθᾰ ἀναισχυντηθήσοισθε ἀναισχυντηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀναισχυντήσειν ἀναισχυντήσεσθαι ἀναισχυντηθήσεσθαι
participle m ἀναισχυντήσων ἀναισχυντησόμενος ἀναισχυντηθησόμενος
f ἀναισχυντήσουσᾰ ἀναισχυντησομένη ἀναισχυντηθησομένη
n ἀναισχυντῆσον ἀναισχυντησόμενον ἀναισχυντηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia