From ἀνασκάπτω (anaskáptō) + -η (-ē, verbal noun suffix).
ᾰ̓νᾰσκᾰφή • (anaskaphḗ) f (genitive ᾰ̓νᾰσκᾰφῆς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ᾰ̓νᾰσκᾰφή hē anaskaphḗ |
τὼ ᾰ̓νᾰσκᾰφᾱ́ tṑ anaskaphā́ |
αἱ ᾰ̓νᾰσκᾰφαί hai anaskaphaí | ||||||||||
Genitive | τῆς ᾰ̓νᾰσκᾰφῆς tês anaskaphês |
τοῖν ᾰ̓νᾰσκᾰφαῖν toîn anaskaphaîn |
τῶν ᾰ̓νᾰσκᾰφῶν tôn anaskaphôn | ||||||||||
Dative | τῇ ᾰ̓νᾰσκᾰφῇ têi anaskaphêi |
τοῖν ᾰ̓νᾰσκᾰφαῖν toîn anaskaphaîn |
ταῖς ᾰ̓νᾰσκᾰφαῖς taîs anaskaphaîs | ||||||||||
Accusative | τὴν ᾰ̓νᾰσκᾰφήν tḕn anaskaphḗn |
τὼ ᾰ̓νᾰσκᾰφᾱ́ tṑ anaskaphā́ |
τᾱ̀ς ᾰ̓νᾰσκᾰφᾱ́ς tā̀s anaskaphā́s | ||||||||||
Vocative | ᾰ̓νᾰσκᾰφή anaskaphḗ |
ᾰ̓νᾰσκᾰφᾱ́ anaskaphā́ |
ᾰ̓νᾰσκᾰφαί anaskaphaí | ||||||||||
Notes: |
|