ἀνεγείρω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀνεγείρω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀνεγείρω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀνεγείρω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀνεγείρω you have here. The definition of the word ἀνεγείρω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀνεγείρω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “an intensifying prefix”) +‎ ἐγείρω (egeírō, “to wake”)

Pronunciation

 

Verb

ἀνεγείρω • (anegeírō)

  1. wake up, rouse

Inflection

   Present: ἀνἐγείρω, ἀνἐγείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἐγείρω ἀνἐγείρεις ἀνἐγείρει ἀνἐγείρετον ἀνἐγείρετον ἀνἐγείρομεν ἀνἐγείρετε ἀνἐγείρουσῐ(ν)
subjunctive ἀνἐγείρω ἀνἐγείρῃς ἀνἐγείρῃ ἀνἐγείρητον ἀνἐγείρητον ἀνἐγείρωμεν ἀνἐγείρητε ἀνἐγείρωσῐ(ν)
optative ἀνἐγείροιμῐ ἀνἐγείροις ἀνἐγείροι ἀνἐγείροιτον ἀνἐγειροίτην ἀνἐγείροιμεν ἀνἐγείροιτε ἀνἐγείροιεν
imperative   ἀνἔγειρε ἀνἐγειρέτω ἀνἐγείρετον ἀνἐγειρέτων   ἀνἐγείρετε ἀνἐγειρόντων
middle/
passive 		indicative ἀνἐγείρομαι ἀνἐγείρῃ,
ἀνἐγείρει 		ἀνἐγείρεται ἀνἐγείρεσθον ἀνἐγείρεσθον ἀνἐγειρόμεθᾰ ἀνἐγείρεσθε ἀνἐγείρονται
subjunctive ἀνἐγείρωμαι ἀνἐγείρῃ ἀνἐγείρηται ἀνἐγείρησθον ἀνἐγείρησθον ἀνἐγειρώμεθᾰ ἀνἐγείρησθε ἀνἐγείρωνται
optative ἀνἐγειροίμην ἀνἐγείροιο ἀνἐγείροιτο ἀνἐγείροισθον ἀνἐγειροίσθην ἀνἐγειροίμεθᾰ ἀνἐγείροισθε ἀνἐγείροιντο
imperative   ἀνἐγείρου ἀνἐγειρέσθω ἀνἐγείρεσθον ἀνἐγειρέσθων   ἀνἐγείρεσθε ἀνἐγειρέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνἐγείρειν ἀνἐγείρεσθαι
participle m ἀνἐγείρων ἀνἐγειρόμενος
f ἀνἐγείρουσᾰ ἀνἐγειρομένη
n ἀνἐγεῖρον ἀνἐγειρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνἤγειρον, ἀνἠγειρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἤγειρον ἀνἤγειρες ἀνἤγειρε(ν) ἀνἠγείρετον ἀνἠγειρέτην ἀνἠγείρομεν ἀνἠγείρετε ἀνἤγειρον
middle/
passive 		indicative ἀνἠγειρόμην ἀνἠγείρου ἀνἠγείρετο ἀνἠγείρεσθον ἀνἠγειρέσθην ἀνἠγειρόμεθᾰ ἀνἠγείρεσθε ἀνἠγείροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνἐγερέω, ἀνἐγερέομαι, ἀνἐγερθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἐγερέω ἀνἐγερέεις ἀνἐγερέει ἀνἐγερέετον ἀνἐγερέετον ἀνἐγερέομεν ἀνἐγερέετε ἀνἐγερέουσῐ(ν)
optative ἀνἐγερέοιμῐ ἀνἐγερέοις ἀνἐγερέοι ἀνἐγερέοιτον ἀνἐγερεοίτην ἀνἐγερέοιμεν ἀνἐγερέοιτε ἀνἐγερέοιεν
middle indicative ἀνἐγερέομαι ἀνἐγερέῃ,
ἀνἐγερέει 		ἀνἐγερέεται ἀνἐγερέεσθον ἀνἐγερέεσθον ἀνἐγερεόμεθᾰ ἀνἐγερέεσθε ἀνἐγερέονται
optative ἀνἐγερεοίμην ἀνἐγερέοιο ἀνἐγερέοιτο ἀνἐγερέοισθον ἀνἐγερεοίσθην ἀνἐγερεοίμεθᾰ ἀνἐγερέοισθε ἀνἐγερέοιντο
passive indicative ἀνἐγερθήσομαι ἀνἐγερθήσῃ ἀνἐγερθήσεται ἀνἐγερθήσεσθον ἀνἐγερθήσεσθον ἀνἐγερθησόμεθᾰ ἀνἐγερθήσεσθε ἀνἐγερθήσονται
optative ἀνἐγερθησοίμην ἀνἐγερθήσοιο ἀνἐγερθήσοιτο ἀνἐγερθήσοισθον ἀνἐγερθησοίσθην ἀνἐγερθησοίμεθᾰ ἀνἐγερθήσοισθε ἀνἐγερθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνἐγερέειν ἀνἐγερέεσθαι ἀνἐγερθήσεσθαι
participle m ἀνἐγερέων ἀνἐγερεόμενος ἀνἐγερθησόμενος
f ἀνἐγερέουσᾰ ἀνἐγερεομένη ἀνἐγερθησομένη
n ἀνἐγερέον ἀνἐγερεόμενον ἀνἐγερθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνἐγερῶ, ἀνἐγεροῦμαι, ἀνἐγερθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἐγερῶ ἀνἐγερεῖς ἀνἐγερεῖ ἀνἐγερεῖτον ἀνἐγερεῖτον ἀνἐγεροῦμεν ἀνἐγερεῖτε ἀνἐγεροῦσῐ(ν)
optative ἀνἐγεροίην,
ἀνἐγεροῖμῐ 		ἀνἐγεροίης,
ἀνἐγεροῖς 		ἀνἐγεροίη,
ἀνἐγεροῖ 		ἀνἐγεροῖτον,
ἀνἐγεροίητον 		ἀνἐγεροίτην,
ἀνἐγεροιήτην 		ἀνἐγεροῖμεν,
ἀνἐγεροίημεν 		ἀνἐγεροῖτε,
ἀνἐγεροίητε 		ἀνἐγεροῖεν,
ἀνἐγεροίησᾰν
middle indicative ἀνἐγεροῦμαι ἀνἐγερῇ ἀνἐγερεῖται ἀνἐγερεῖσθον ἀνἐγερεῖσθον ἀνἐγερούμεθᾰ ἀνἐγερεῖσθε ἀνἐγεροῦνται
optative ἀνἐγεροίμην ἀνἐγεροῖο ἀνἐγεροῖτο ἀνἐγεροῖσθον ἀνἐγεροίσθην ἀνἐγεροίμεθᾰ ἀνἐγεροῖσθε ἀνἐγεροῖντο
passive indicative ἀνἐγερθήσομαι ἀνἐγερθήσῃ ἀνἐγερθήσεται ἀνἐγερθήσεσθον ἀνἐγερθήσεσθον ἀνἐγερθησόμεθᾰ ἀνἐγερθήσεσθε ἀνἐγερθήσονται
optative ἀνἐγερθησοίμην ἀνἐγερθήσοιο ἀνἐγερθήσοιτο ἀνἐγερθήσοισθον ἀνἐγερθησοίσθην ἀνἐγερθησοίμεθᾰ ἀνἐγερθήσοισθε ἀνἐγερθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνἐγερεῖν ἀνἐγερεῖσθαι ἀνἐγερθήσεσθαι
participle m ἀνἐγερῶν ἀνἐγερούμενος ἀνἐγερθησόμενος
f ἀνἐγεροῦσᾰ ἀνἐγερουμένη ἀνἐγερθησομένη
n ἀνἐγεροῦν ἀνἐγερούμενον ἀνἐγερθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνἤγειρᾰ, ἀνἠγειρᾰ́μην, ἀνἠγέρθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἤγειρᾰ ἀνἤγειρᾰς ἀνἤγειρε(ν) ἀνἠγείρᾰτον ἀνἠγειρᾰ́την ἀνἠγείρᾰμεν ἀνἠγείρᾰτε ἀνἤγειρᾰν
subjunctive ἀνἐγείρω ἀνἐγείρῃς ἀνἐγείρῃ ἀνἐγείρητον ἀνἐγείρητον ἀνἐγείρωμεν ἀνἐγείρητε ἀνἐγείρωσῐ(ν)
optative ἀνἐγείραιμῐ ἀνἐγείρειᾰς,
ἀνἐγείραις 		ἀνἐγείρειε(ν),
ἀνἐγείραι 		ἀνἐγείραιτον ἀνἐγειραίτην ἀνἐγείραιμεν ἀνἐγείραιτε ἀνἐγείρειᾰν,
ἀνἐγείραιεν
imperative   ἀνἔγειρον ἀνἐγειρᾰ́τω ἀνἐγείρᾰτον ἀνἐγειρᾰ́των   ἀνἐγείρᾰτε ἀνἐγειρᾰ́ντων
middle indicative ἀνἠγειρᾰ́μην ἀνἠγείρω ἀνἠγείρᾰτο ἀνἠγείρᾰσθον ἀνἠγειρᾰ́σθην ἀνἠγειρᾰ́μεθᾰ ἀνἠγείρᾰσθε ἀνἠγείρᾰντο
subjunctive ἀνἐγείρωμαι ἀνἐγείρῃ ἀνἐγείρηται ἀνἐγείρησθον ἀνἐγείρησθον ἀνἐγειρώμεθᾰ ἀνἐγείρησθε ἀνἐγείρωνται
optative ἀνἐγειραίμην ἀνἐγείραιο ἀνἐγείραιτο ἀνἐγείραισθον ἀνἐγειραίσθην ἀνἐγειραίμεθᾰ ἀνἐγείραισθε ἀνἐγείραιντο
imperative   ἀνἔγειραι ἀνἐγειρᾰ́σθω ἀνἐγείρᾰσθον ἀνἐγειρᾰ́σθων   ἀνἐγείρᾰσθε ἀνἐγειρᾰ́σθων
passive indicative ἀνἠγέρθην ἀνἠγέρθης ἀνἠγέρθη ἀνἠγέρθητον ἀνἠγερθήτην ἀνἠγέρθημεν ἀνἠγέρθητε ἀνἠγέρθησᾰν
subjunctive ἀνἐγερθῶ ἀνἐγερθῇς ἀνἐγερθῇ ἀνἐγερθῆτον ἀνἐγερθῆτον ἀνἐγερθῶμεν ἀνἐγερθῆτε ἀνἐγερθῶσῐ(ν)
optative ἀνἐγερθείην ἀνἐγερθείης ἀνἐγερθείη ἀνἐγερθεῖτον,
ἀνἐγερθείητον 		ἀνἐγερθείτην,
ἀνἐγερθειήτην 		ἀνἐγερθεῖμεν,
ἀνἐγερθείημεν 		ἀνἐγερθεῖτε,
ἀνἐγερθείητε 		ἀνἐγερθεῖεν,
ἀνἐγερθείησᾰν
imperative   ἀνἐγέρθητῐ ἀνἐγερθήτω ἀνἐγέρθητον ἀνἐγερθήτων   ἀνἐγέρθητε ἀνἐγερθέντων
active middle passive
infinitive ἀνἐγεῖραι ἀνἐγείρᾰσθαι ἀνἐγερθῆναι
participle m ἀνἐγείρᾱς ἀνἐγειρᾰ́μενος ἀνἐγερθείς
f ἀνἐγείρᾱσᾰ ἀνἐγειρᾰμένη ἀνἐγερθεῖσᾰ
n ἀνἐγεῖρᾰν ἀνἐγειρᾰ́μενον ἀνἐγερθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀνἐγήγερκᾰ, ἀνἐγήγερμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἐγήγερκᾰ ἀνἐγήγερκᾰς ἀνἐγήγερκε(ν) ἀνἐγηγέρκᾰτον ἀνἐγηγέρκᾰτον ἀνἐγηγέρκᾰμεν ἀνἐγηγέρκᾰτε ἀνἐγηγέρκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀνἐγηγέρκω ἀνἐγηγέρκῃς ἀνἐγηγέρκῃ ἀνἐγηγέρκητον ἀνἐγηγέρκητον ἀνἐγηγέρκωμεν ἀνἐγηγέρκητε ἀνἐγηγέρκωσῐ(ν)
optative ἀνἐγηγέρκοιμῐ,
ἀνἐγηγερκοίην 		ἀνἐγηγέρκοις,
ἀνἐγηγερκοίης 		ἀνἐγηγέρκοι,
ἀνἐγηγερκοίη 		ἀνἐγηγέρκοιτον ἀνἐγηγερκοίτην ἀνἐγηγέρκοιμεν ἀνἐγηγέρκοιτε ἀνἐγηγέρκοιεν
imperative   ἀνἐγήγερκε ἀνἐγηγερκέτω ἀνἐγηγέρκετον ἀνἐγηγερκέτων   ἀνἐγηγέρκετε ἀνἐγηγερκόντων
middle/
passive 		indicative ἀνἐγήγερμαι ἀνἐγήγερσαι ἀνἐγήγερται ἀνἐγήγερθον ἀνἐγήγερθον ἀνἐγηγέρμεθᾰ ἀνἐγήγερθε ἀνἐγηγέρᾰται
subjunctive ἀνἐγηγερμένος ὦ ἀνἐγηγερμένος ᾖς ἀνἐγηγερμένος ᾖ ἀνἐγηγερμένω ἦτον ἀνἐγηγερμένω ἦτον ἀνἐγηγερμένοι ὦμεν ἀνἐγηγερμένοι ἦτε ἀνἐγηγερμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀνἐγηγερμένος εἴην ἀνἐγηγερμένος εἴης ἀνἐγηγερμένος εἴη ἀνἐγηγερμένω εἴητον/εἶτον ἀνἐγηγερμένω εἰήτην/εἴτην ἀνἐγηγερμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀνἐγηγερμένοι εἴητε/εἶτε ἀνἐγηγερμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀνἐγήγερσο ἀνἐγηγέρθω ἀνἐγήγερθον ἀνἐγηγέρθων   ἀνἐγήγερθε ἀνἐγηγέρθων
active middle/passive
infinitive ἀνἐγηγερκέναι ἀνἐγηγέρθαι
participle m ἀνἐγηγερκώς ἀνἐγηγερμένος
f ἀνἐγηγερκυῖᾰ ἀνἐγηγερμένη
n ἀνἐγηγερκός ἀνἐγηγερμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀνἐγηγέρκειν, ἀνἐγηγέρμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνἐγηγέρκειν,
ἀνἐγηγέρκη 		ἀνἐγηγέρκεις,
ἀνἐγηγέρκης 		ἀνἐγηγέρκει(ν) ἀνἐγηγέρκετον ἀνἐγηγερκέτην ἀνἐγηγέρκεμεν ἀνἐγηγέρκετε ἀνἐγηγέρκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀνἐγηγέρμην ἀνἐγήγερσο ἀνἐγήγερτο ἀνἐγήγερθον ἀνἐγηγέρθην ἀνἐγηγέρμεθᾰ ἀνἐγήγερθε ἀνἐγηγέρᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Wikious
Boobota
Sagapedia