ἀνελόμενος • (anelómenos) m (feminine ἀνελομένη, neuter ἀνελόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀνελόμενος anelómenos |
ἀνελομένη aneloménē |
ἀνελόμενον anelómenon |
ἀνελομένω aneloménō |
ἀνελομένᾱ aneloménā |
ἀνελομένω aneloménō |
ἀνελόμενοι anelómenoi |
ἀνελόμεναι anelómenai |
ἀνελόμενᾰ anelómena | |||||
Genitive | ἀνελομένου aneloménou |
ἀνελομένης aneloménēs |
ἀνελομένου aneloménou |
ἀνελομένοιν aneloménoin |
ἀνελομέναιν aneloménain |
ἀνελομένοιν aneloménoin |
ἀνελομένων aneloménōn |
ἀνελομένων aneloménōn |
ἀνελομένων aneloménōn | |||||
Dative | ἀνελομένῳ aneloménōi |
ἀνελομένῃ aneloménēi |
ἀνελομένῳ aneloménōi |
ἀνελομένοιν aneloménoin |
ἀνελομέναιν aneloménain |
ἀνελομένοιν aneloménoin |
ἀνελομένοις aneloménois |
ἀνελομέναις aneloménais |
ἀνελομένοις aneloménois | |||||
Accusative | ἀνελόμενον anelómenon |
ἀνελομένην aneloménēn |
ἀνελόμενον anelómenon |
ἀνελομένω aneloménō |
ἀνελομένᾱ aneloménā |
ἀνελομένω aneloménō |
ἀνελομένους aneloménous |
ἀνελομένᾱς aneloménās |
ἀνελόμενᾰ anelómena | |||||
Vocative | ἀνελόμενε anelómene |
ἀνελομένη aneloménē |
ἀνελόμενον anelómenon |
ἀνελομένω aneloménō |
ἀνελομένᾱ aneloménā |
ἀνελομένω aneloménō |
ἀνελόμενοι anelómenoi |
ἀνελόμεναι anelómenai |
ἀνελόμενᾰ anelómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀνελομένως aneloménōs |
ἀνελομενώτερος anelomenṓteros |
ἀνελομενώτᾰτος anelomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|