ἀνταίρω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀνταίρω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀνταίρω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀνταίρω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀνταίρω you have here. The definition of the word ἀνταίρω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀνταίρω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἀντι- (anti-) +‎ αἴρω (aírō)

Pronunciation

 

Verb

ἀνταίρω • (antaírō)

  1. (transitive) to raise (one's hands etc.) against
  2. (intransitive) to rise up against

Conjugation

   Present: ἀνταίρω, ἀνταίρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνταίρω ἀνταίρεις ἀνταίρει ἀνταίρετον ἀνταίρετον ἀνταίρομεν ἀνταίρετε ἀνταίρουσῐ(ν)
subjunctive ἀνταίρω ἀνταίρῃς ἀνταίρῃ ἀνταίρητον ἀνταίρητον ἀνταίρωμεν ἀνταίρητε ἀνταίρωσῐ(ν)
optative ἀνταίροιμῐ ἀνταίροις ἀνταίροι ἀνταίροιτον ἀνταιροίτην ἀνταίροιμεν ἀνταίροιτε ἀνταίροιεν
imperative   ἄνταιρε ἀνταιρέτω ἀνταίρετον ἀνταιρέτων   ἀνταίρετε ἀνταιρόντων
middle/
passive 		indicative ἀνταίρομαι ἀνταίρῃ,
ἀνταίρει 		ἀνταίρεται ἀνταίρεσθον ἀνταίρεσθον ἀνταιρόμεθᾰ ἀνταίρεσθε ἀνταίρονται
subjunctive ἀνταίρωμαι ἀνταίρῃ ἀνταίρηται ἀνταίρησθον ἀνταίρησθον ἀνταιρώμεθᾰ ἀνταίρησθε ἀνταίρωνται
optative ἀνταιροίμην ἀνταίροιο ἀνταίροιτο ἀνταίροισθον ἀνταιροίσθην ἀνταιροίμεθᾰ ἀνταίροισθε ἀνταίροιντο
imperative   ἀνταίρου ἀνταιρέσθω ἀνταίρεσθον ἀνταιρέσθων   ἀνταίρεσθε ἀνταιρέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνταίρειν ἀνταίρεσθαι
participle m ἀνταίρων ἀνταιρόμενος
f ἀνταίρουσᾰ ἀνταιρομένη
n ἀνταῖρον ἀνταιρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἄντῃρον, ἀντῃρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἄντῃρον ἄντῃρες ἄντῃρε(ν) ἀντῄρετον ἀντῃρέτην ἀντῄρομεν ἀντῄρετε ἄντῃρον
middle/
passive 		indicative ἀντῃρόμην ἀντῄρου ἀντῄρετο ἀντῄρεσθον ἀντῃρέσθην ἀντῃρόμεθᾰ ἀντῄρεσθε ἀντῄροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντᾰρέω, ἀντᾰρέομαι, ἀντᾰρθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰρέω ἀντᾰρέεις ἀντᾰρέει ἀντᾰρέετον ἀντᾰρέετον ἀντᾰρέομεν ἀντᾰρέετε ἀντᾰρέουσῐ(ν)
optative ἀντᾰρέοιμῐ ἀντᾰρέοις ἀντᾰρέοι ἀντᾰρέοιτον ἀντᾰρεοίτην ἀντᾰρέοιμεν ἀντᾰρέοιτε ἀντᾰρέοιεν
middle indicative ἀντᾰρέομαι ἀντᾰρέῃ,
ἀντᾰρέει 		ἀντᾰρέεται ἀντᾰρέεσθον ἀντᾰρέεσθον ἀντᾰρεόμεθᾰ ἀντᾰρέεσθε ἀντᾰρέονται
optative ἀντᾰρεοίμην ἀντᾰρέοιο ἀντᾰρέοιτο ἀντᾰρέοισθον ἀντᾰρεοίσθην ἀντᾰρεοίμεθᾰ ἀντᾰρέοισθε ἀντᾰρέοιντο
passive indicative ἀντᾰρθήσομαι ἀντᾰρθήσῃ ἀντᾰρθήσεται ἀντᾰρθήσεσθον ἀντᾰρθήσεσθον ἀντᾰρθησόμεθᾰ ἀντᾰρθήσεσθε ἀντᾰρθήσονται
optative ἀντᾰρθησοίμην ἀντᾰρθήσοιο ἀντᾰρθήσοιτο ἀντᾰρθήσοισθον ἀντᾰρθησοίσθην ἀντᾰρθησοίμεθᾰ ἀντᾰρθήσοισθε ἀντᾰρθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀντᾰρέειν ἀντᾰρέεσθαι ἀντᾰρθήσεσθαι
participle m ἀντᾰρέων ἀντᾰρεόμενος ἀντᾰρθησόμενος
f ἀντᾰρέουσᾰ ἀντᾰρεομένη ἀντᾰρθησομένη
n ἀντᾰρέον ἀντᾰρεόμενον ἀντᾰρθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντᾰρῶ, ἀντᾰροῦμαι, ἀντᾰρθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰρῶ ἀντᾰρεῖς ἀντᾰρεῖ ἀντᾰρεῖτον ἀντᾰρεῖτον ἀντᾰροῦμεν ἀντᾰρεῖτε ἀντᾰροῦσῐ(ν)
optative ἀντᾰροίην,
ἀντᾰροῖμῐ 		ἀντᾰροίης,
ἀντᾰροῖς 		ἀντᾰροίη,
ἀντᾰροῖ 		ἀντᾰροῖτον,
ἀντᾰροίητον 		ἀντᾰροίτην,
ἀντᾰροιήτην 		ἀντᾰροῖμεν,
ἀντᾰροίημεν 		ἀντᾰροῖτε,
ἀντᾰροίητε 		ἀντᾰροῖεν,
ἀντᾰροίησᾰν
middle indicative ἀντᾰροῦμαι ἀντᾰρῇ ἀντᾰρεῖται ἀντᾰρεῖσθον ἀντᾰρεῖσθον ἀντᾰρούμεθᾰ ἀντᾰρεῖσθε ἀντᾰροῦνται
optative ἀντᾰροίμην ἀντᾰροῖο ἀντᾰροῖτο ἀντᾰροῖσθον ἀντᾰροίσθην ἀντᾰροίμεθᾰ ἀντᾰροῖσθε ἀντᾰροῖντο
passive indicative ἀντᾰρθήσομαι ἀντᾰρθήσῃ ἀντᾰρθήσεται ἀντᾰρθήσεσθον ἀντᾰρθήσεσθον ἀντᾰρθησόμεθᾰ ἀντᾰρθήσεσθε ἀντᾰρθήσονται
optative ἀντᾰρθησοίμην ἀντᾰρθήσοιο ἀντᾰρθήσοιτο ἀντᾰρθήσοισθον ἀντᾰρθησοίσθην ἀντᾰρθησοίμεθᾰ ἀντᾰρθήσοισθε ἀντᾰρθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀντᾰρεῖν ἀντᾰρεῖσθαι ἀντᾰρθήσεσθαι
participle m ἀντᾰρῶν ἀντᾰρούμενος ἀντᾰρθησόμενος
f ἀντᾰροῦσᾰ ἀντᾰρουμένη ἀντᾰρθησομένη
n ἀντᾰροῦν ἀντᾰρούμενον ἀντᾰρθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντῆρᾰ, ἀντηρᾰ́μην, ἀντήρθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῆρᾰ ἀντῆρᾰς ἀντῆρε(ν) ἀντήρᾰτον ἀντηρᾰ́την ἀντήρᾰμεν ἀντήρᾰτε ἀντῆρᾰν
subjunctive ἀντάρω ἀντάρῃς ἀντάρῃ ἀντάρητον ἀντάρητον ἀντάρωμεν ἀντάρητε ἀντάρωσῐ(ν)
optative ἀντάραιμῐ ἀντάρειᾰς,
ἀντάραις 		ἀντάρειε(ν),
ἀντάραι 		ἀντάραιτον ἀνταραίτην ἀντάραιμεν ἀντάραιτε ἀντάρειᾰν,
ἀντάραιεν
imperative   ἄνταρον ἀνταρᾰ́τω ἀντάρᾰτον ἀνταρᾰ́των   ἀντάρᾰτε ἀνταρᾰ́ντων
middle indicative ἀντηρᾰ́μην ἀντήρω ἀντήρᾰτο ἀντήρᾰσθον ἀντηρᾰ́σθην ἀντηρᾰ́μεθᾰ ἀντήρᾰσθε ἀντήρᾰντο
subjunctive ἀντάρωμαι ἀντάρῃ ἀντάρηται ἀντάρησθον ἀντάρησθον ἀνταρώμεθᾰ ἀντάρησθε ἀντάρωνται
optative ἀνταραίμην ἀντάραιο ἀντάραιτο ἀντάραισθον ἀνταραίσθην ἀνταραίμεθᾰ ἀντάραισθε ἀντάραιντο
imperative   ἄνταραι ἀνταρᾰ́σθω ἀντάρᾰσθον ἀνταρᾰ́σθων   ἀντάρᾰσθε ἀνταρᾰ́σθων
passive indicative ἀντήρθην ἀντήρθης ἀντήρθη ἀντήρθητον ἀντηρθήτην ἀντήρθημεν ἀντήρθητε ἀντήρθησᾰν
subjunctive ἀντᾰρθῶ ἀντᾰρθῇς ἀντᾰρθῇ ἀντᾰρθῆτον ἀντᾰρθῆτον ἀντᾰρθῶμεν ἀντᾰρθῆτε ἀντᾰρθῶσῐ(ν)
optative ἀντᾰρθείην ἀντᾰρθείης ἀντᾰρθείη ἀντᾰρθεῖτον,
ἀντᾰρθείητον 		ἀντᾰρθείτην,
ἀντᾰρθειήτην 		ἀντᾰρθεῖμεν,
ἀντᾰρθείημεν 		ἀντᾰρθεῖτε,
ἀντᾰρθείητε 		ἀντᾰρθεῖεν,
ἀντᾰρθείησᾰν
imperative   ἀντᾰ́ρθητῐ ἀντᾰρθήτω ἀντᾰ́ρθητον ἀντᾰρθήτων   ἀντᾰ́ρθητε ἀντᾰρθέντων
active middle passive
infinitive ἀντᾶραι ἀντάρᾰσθαι ἀντᾰρθῆναι
participle m ἀντάρᾱς ἀνταρᾰ́μενος ἀντᾰρθείς
f ἀντάρᾱσᾰ ἀνταρᾰμένη ἀντᾰρθεῖσᾰ
n ἀντᾶρᾰν ἀνταρᾰ́μενον ἀντᾰρθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀντῆρκᾰ, ἀντῆρμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῆρκᾰ ἀντῆρκᾰς ἀντῆρκε(ν) ἀντήρκᾰτον ἀντήρκᾰτον ἀντήρκᾰμεν ἀντήρκᾰτε ἀντήρκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀντήρκω ἀντήρκῃς ἀντήρκῃ ἀντήρκητον ἀντήρκητον ἀντήρκωμεν ἀντήρκητε ἀντήρκωσῐ(ν)
optative ἀντήρκοιμῐ,
ἀντηρκοίην 		ἀντήρκοις,
ἀντηρκοίης 		ἀντήρκοι,
ἀντηρκοίη 		ἀντήρκοιτον ἀντηρκοίτην ἀντήρκοιμεν ἀντήρκοιτε ἀντήρκοιεν
imperative   ἀντῆρκε ἀντηρκέτω ἀντήρκετον ἀντηρκέτων   ἀντήρκετε ἀντηρκόντων
middle/
passive 		indicative ἀντῆρμαι ἀντῆρσαι ἀντῆρται ἀντῆρθον ἀντῆρθον ἀντήρμεθᾰ ἀντῆρθε ἀντήρᾰται
subjunctive ἀντηρμένος ὦ ἀντηρμένος ᾖς ἀντηρμένος ᾖ ἀντηρμένω ἦτον ἀντηρμένω ἦτον ἀντηρμένοι ὦμεν ἀντηρμένοι ἦτε ἀντηρμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀντηρμένος εἴην ἀντηρμένος εἴης ἀντηρμένος εἴη ἀντηρμένω εἴητον/εἶτον ἀντηρμένω εἰήτην/εἴτην ἀντηρμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀντηρμένοι εἴητε/εἶτε ἀντηρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀντῆρσο ἀντήρθω ἀντῆρθον ἀντήρθων   ἀντῆρθε ἀντήρθων
active middle/passive
infinitive ἀντηρκέναι ἀντῆρθαι
participle m ἀντηρκώς ἀντηρμένος
f ἀντηρκυῖᾰ ἀντηρμένη
n ἀντηρκός ἀντηρμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia