ἀνταιρόμενος • (antairómenos) m (feminine ἀνταιρομένη, neuter ἀνταιρόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀ̆νταιρόμενος antairómenos |
ἀ̆νταιρομένη antairoménē |
ἀ̆νταιρόμενον antairómenon |
ἀ̆νταιρομένω antairoménō |
ἀ̆νταιρομένᾱ antairoménā |
ἀ̆νταιρομένω antairoménō |
ἀ̆νταιρόμενοι antairómenoi |
ἀ̆νταιρόμεναι antairómenai |
ἀ̆νταιρόμενᾰ antairómena | |||||
Genitive | ἀ̆νταιρομένου antairoménou |
ἀ̆νταιρομένης antairoménēs |
ἀ̆νταιρομένου antairoménou |
ἀ̆νταιρομένοιν antairoménoin |
ἀ̆νταιρομέναιν antairoménain |
ἀ̆νταιρομένοιν antairoménoin |
ἀ̆νταιρομένων antairoménōn |
ἀ̆νταιρομένων antairoménōn |
ἀ̆νταιρομένων antairoménōn | |||||
Dative | ἀ̆νταιρομένῳ antairoménōi |
ἀ̆νταιρομένῃ antairoménēi |
ἀ̆νταιρομένῳ antairoménōi |
ἀ̆νταιρομένοιν antairoménoin |
ἀ̆νταιρομέναιν antairoménain |
ἀ̆νταιρομένοιν antairoménoin |
ἀ̆νταιρομένοις antairoménois |
ἀ̆νταιρομέναις antairoménais |
ἀ̆νταιρομένοις antairoménois | |||||
Accusative | ἀ̆νταιρόμενον antairómenon |
ἀ̆νταιρομένην antairoménēn |
ἀ̆νταιρόμενον antairómenon |
ἀ̆νταιρομένω antairoménō |
ἀ̆νταιρομένᾱ antairoménā |
ἀ̆νταιρομένω antairoménō |
ἀ̆νταιρομένους antairoménous |
ἀ̆νταιρομένᾱς antairoménās |
ἀ̆νταιρόμενᾰ antairómena | |||||
Vocative | ἀ̆νταιρόμενε antairómene |
ἀ̆νταιρομένη antairoménē |
ἀ̆νταιρόμενον antairómenon |
ἀ̆νταιρομένω antairoménō |
ἀ̆νταιρομένᾱ antairoménā |
ἀ̆νταιρομένω antairoménō |
ἀ̆νταιρόμενοι antairómenoi |
ἀ̆νταιρόμεναι antairómenai |
ἀ̆νταιρόμενᾰ antairómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀ̆νταιρομένως antairoménōs |
ἀ̆νταιρομενώτερος antairomenṓteros |
ἀ̆νταιρομενώτᾰτος antairomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|