ἀντεπιπλέω

Ancient Greek

From ἀντι- (anti-) +‎ ἐπιπλέω (epipléō)

ἀντεπῐπλέω • (antepĭpléō)

Present: ἀντεπιπλέω (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεπιπλέω	ἀντεπιπλεῖς	ἀντεπιπλεῖ	ἀντεπιπλεῖτον	ἀντεπιπλεῖτον	ἀντεπιπλέομεν	ἀντεπιπλεῖτε	ἀντεπιπλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντεπιπλέω	ἀντεπιπλέῃς	ἀντεπιπλέῃ	ἀντεπιπλέητον	ἀντεπιπλέητον	ἀντεπιπλέωμεν	ἀντεπιπλέητε	ἀντεπιπλέωσῐ(ν)
	optative	ἀντεπιπλέοιμῐ	ἀντεπιπλέοις	ἀντεπιπλέοι	ἀντεπιπλέοιτον	ἀντεπιπλεοίτην	ἀντεπιπλέοιμεν	ἀντεπιπλέοιτε	ἀντεπιπλέοιεν
	imperative		ἀντεπίπλει	ἀντεπιπλείτω	ἀντεπιπλεῖτον	ἀντεπιπλείτων		ἀντεπιπλεῖτε	ἀντεπιπλεόντων
		active
infinitive		ἀντεπιπλεῖν
participle	m	ἀντεπιπλέων
	f	ἀντεπιπλέουσᾰ
	n	ἀντεπιπλέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀντεπιπλέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεπιπλέω	ἀντεπιπλέεις	ἀντεπιπλέει	ἀντεπιπλέετον	ἀντεπιπλέετον	ἀντεπιπλέομεν	ἀντεπιπλέετε	ἀντεπιπλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντεπιπλέω	ἀντεπιπλέῃς	ἀντεπιπλέῃ	ἀντεπιπλέητον	ἀντεπιπλέητον	ἀντεπιπλέωμεν	ἀντεπιπλέητε	ἀντεπιπλέωσῐ(ν)
	optative	ἀντεπιπλέοιμῐ	ἀντεπιπλέοις	ἀντεπιπλέοι	ἀντεπιπλέοιτον	ἀντεπιπλεοίτην	ἀντεπιπλέοιμεν	ἀντεπιπλέοιτε	ἀντεπιπλέοιεν
	imperative		ἀντεπίπλεε	ἀντεπιπλεέτω	ἀντεπιπλέετον	ἀντεπιπλεέτων		ἀντεπιπλέετε	ἀντεπιπλεόντων
		active
infinitive		ἀντεπιπλέειν
participle	m	ἀντεπιπλέων
	f	ἀντεπιπλέουσᾰ
	n	ἀντεπιπλέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεπέπλεον	ἀντεπέπλεις	ἀντεπέπλει	ἀντεπεπλεῖτον	ἀντεπεπλείτην	ἀντεπεπλέομεν	ἀντεπεπλεῖτε	ἀντεπέπλουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀντεπέπλεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεπέπλεον	ἀντεπέπλεες	ἀντεπέπλεε(ν)	ἀντεπεπλέετον	ἀντεπεπλεέτην	ἀντεπεπλέομεν	ἀντεπεπλέετε	ἀντεπέπλεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντεπιπλεύσομαι	ἀντεπιπλεύσῃ, ἀντεπιπλεύσει	ἀντεπιπλεύσεται	ἀντεπιπλεύσεσθον	ἀντεπιπλεύσεσθον	ἀντεπιπλευσόμεθᾰ	ἀντεπιπλεύσεσθε	ἀντεπιπλεύσονται
middle	optative	ἀντεπιπλευσοίμην	ἀντεπιπλεύσοιο	ἀντεπιπλεύσοιτο	ἀντεπιπλεύσοισθον	ἀντεπιπλευσοίσθην	ἀντεπιπλευσοίμεθᾰ	ἀντεπιπλεύσοισθε	ἀντεπιπλεύσοιντο
					middle
infinitive					ἀντεπιπλεύσεσθαι
participle	m				ἀντεπιπλευσόμενος
	f				ἀντεπιπλευσομένη
	n				ἀντεπιπλευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεπέπλευσᾰ	ἀντεπέπλευσᾰς	ἀντεπέπλευσε(ν)	ἀντεπεπλεύσᾰτον	ἀντεπεπλευσᾰ́την	ἀντεπεπλεύσᾰμεν	ἀντεπεπλεύσᾰτε	ἀντεπέπλευσᾰν
	subjunctive	ἀντεπιπλεύσω	ἀντεπιπλεύσῃς	ἀντεπιπλεύσῃ	ἀντεπιπλεύσητον	ἀντεπιπλεύσητον	ἀντεπιπλεύσωμεν	ἀντεπιπλεύσητε	ἀντεπιπλεύσωσῐ(ν)
	optative	ἀντεπιπλεύσαιμῐ	ἀντεπιπλεύσειᾰς, ἀντεπιπλεύσαις	ἀντεπιπλεύσειε(ν), ἀντεπιπλεύσαι	ἀντεπιπλεύσαιτον	ἀντεπιπλευσαίτην	ἀντεπιπλεύσαιμεν	ἀντεπιπλεύσαιτε	ἀντεπιπλεύσειᾰν, ἀντεπιπλεύσαιεν
	imperative		ἀντεπίπλευσον	ἀντεπιπλευσᾰ́τω	ἀντεπιπλεύσᾰτον	ἀντεπιπλευσᾰ́των		ἀντεπιπλεύσᾰτε	ἀντεπιπλευσᾰ́ντων
		active
infinitive		ἀντεπιπλεῦσαι
participle	m	ἀντεπιπλεύσᾱς
	f	ἀντεπιπλεύσᾱσᾰ
	n	ἀντεπιπλεῦσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.