ἀπιών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pi.ɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.piˈon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.piˈon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.piˈon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.piˈon/

Participle

ᾰ̓πῐών • (apiṓn) m (feminine ᾰ̓πῐοῦσᾰ, neuter ᾰ̓πῐόν); first/third declension

present active participle of ᾰ̓́πειμῐ (ápeimi)

Declension

First and third declension of ᾰ̓πῐών; ᾰ̓πῐοῦσᾰ; ᾰ̓πῐόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓πῐών apiṓn	ᾰ̓πῐοῦσᾰ apioûsa	ᾰ̓πῐόν apión	ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐούσᾱ apioúsā	ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐόντες apióntes	ᾰ̓πῐοῦσαι apioûsai	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta
Genitive	ᾰ̓πῐόντος apióntos	ᾰ̓πῐούσης apioúsēs	ᾰ̓πῐόντος apióntos	ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin	ᾰ̓πῐούσαιν apioúsain	ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin	ᾰ̓πῐόντων apióntōn	ᾰ̓πῐουσῶν apiousôn	ᾰ̓πῐόντων apióntōn
Dative	ᾰ̓πῐόντῐ apiónti	ᾰ̓πῐούσῃ apioúsēi	ᾰ̓πῐόντῐ apiónti	ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin	ᾰ̓πῐούσαιν apioúsain	ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin	ᾰ̓πῐοῦσῐ / ᾰ̓πῐοῦσῐν apioûsi(n)	ᾰ̓πῐούσαις apioúsais	ᾰ̓πῐοῦσῐ / ᾰ̓πῐοῦσῐν apioûsi(n)
Accusative	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta	ᾰ̓πῐοῦσᾰν apioûsan	ᾰ̓πῐόν apión	ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐούσᾱ apioúsā	ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐόντᾰς apióntas	ᾰ̓πῐούσᾱς apioúsās	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta
Vocative	ᾰ̓πῐών apiṓn	ᾰ̓πῐοῦσᾰ apioûsa	ᾰ̓πῐόν apión	ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐούσᾱ apioúsā	ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐόντες apióntes	ᾰ̓πῐοῦσαι apioûsai	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓πῐόντως apióntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀπιών

Contents

Ancient Greek

Pronunciation

Participle

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia