From ᾰ̓ποκόπτω (apokóptō, “cut away”) + -η (-ē).
ᾰ̓ποκοπή • (apokopḗ) f (genitive ᾰ̓ποκοπῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ᾰ̓ποκοπή hē apokopḗ |
τὼ ᾰ̓ποκοπᾱ́ tṑ apokopā́ |
αἱ ᾰ̓ποκοπαί hai apokopaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς ᾰ̓ποκοπῆς tês apokopês |
τοῖν ᾰ̓ποκοπαῖν toîn apokopaîn |
τῶν ᾰ̓ποκοπῶν tôn apokopôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ᾰ̓ποκοπῇ têi apokopêi |
τοῖν ᾰ̓ποκοπαῖν toîn apokopaîn |
ταῖς ᾰ̓ποκοπαῖς taîs apokopaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν ᾰ̓ποκοπήν tḕn apokopḗn |
τὼ ᾰ̓ποκοπᾱ́ tṑ apokopā́ |
τᾱ̀ς ᾰ̓ποκοπᾱ́ς tā̀s apokopā́s | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓ποκοπή apokopḗ |
ᾰ̓ποκοπᾱ́ apokopā́ |
ᾰ̓ποκοπαί apokopaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||