ἀποπλέων • (apopléōn) m (feminine ἀποπλέουσᾰ, neuter ἀποπλέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἀ̆ποπλέων apopléōn |
ἀ̆ποπλέουσᾰ apopléousa |
ἀ̆ποπλέον apopléon |
ἀ̆ποπλέοντε apopléonte |
ἀ̆ποπλεούσᾱ apopleoúsā |
ἀ̆ποπλέοντε apopléonte |
ἀ̆ποπλέοντες apopléontes |
ἀ̆ποπλέουσαι apopléousai |
ἀ̆ποπλέοντᾰ apopléonta | |||||
Genitive | ἀ̆ποπλέοντος apopléontos |
ἀ̆ποπλεούσης apopleoúsēs |
ἀ̆ποπλέοντος apopléontos |
ἀ̆ποπλεόντοιν apopleóntoin |
ἀ̆ποπλεούσαιν apopleoúsain |
ἀ̆ποπλεόντοιν apopleóntoin |
ἀ̆ποπλεόντων apopleóntōn |
ἀ̆ποπλεουσῶν apopleousôn |
ἀ̆ποπλεόντων apopleóntōn | |||||
Dative | ἀ̆ποπλέοντῐ apopléonti |
ἀ̆ποπλεούσῃ apopleoúsēi |
ἀ̆ποπλέοντῐ apopléonti |
ἀ̆ποπλεόντοιν apopleóntoin |
ἀ̆ποπλεούσαιν apopleoúsain |
ἀ̆ποπλεόντοιν apopleóntoin |
ἀ̆ποπλέουσῐ / ἀ̆ποπλέουσῐν apopléousi(n) |
ἀ̆ποπλεούσαις apopleoúsais |
ἀ̆ποπλέουσῐ / ἀ̆ποπλέουσῐν apopléousi(n) | |||||
Accusative | ἀ̆ποπλέοντᾰ apopléonta |
ἀ̆ποπλέουσᾰν apopléousan |
ἀ̆ποπλέον apopléon |
ἀ̆ποπλέοντε apopléonte |
ἀ̆ποπλεούσᾱ apopleoúsā |
ἀ̆ποπλέοντε apopléonte |
ἀ̆ποπλέοντᾰς apopléontas |
ἀ̆ποπλεούσᾱς apopleoúsās |
ἀ̆ποπλέοντᾰ apopléonta | |||||
Vocative | ἀ̆ποπλέων apopléōn |
ἀ̆ποπλέουσᾰ apopléousa |
ἀ̆ποπλέον apopléon |
ἀ̆ποπλέοντε apopléonte |
ἀ̆ποπλεούσᾱ apopleoúsā |
ἀ̆ποπλέοντε apopléonte |
ἀ̆ποπλέοντες apopléontes |
ἀ̆ποπλέουσαι apopléousai |
ἀ̆ποπλέοντᾰ apopléonta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἀ̆ποπλεόντως apopleóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|