The variations prove a Pre-Greek origin, rather than vulgar or popular origin.
ἀσκάντης • (askántēs) m (genitive ἀσκάντου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀσκάντης ho askántēs |
τὼ ἀσκάντᾱ tṑ askántā |
οἱ ἀσκάνται hoi askántai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀσκάντου toû askántou |
τοῖν ἀσκάνταιν toîn askántain |
τῶν ἀσκαντῶν tôn askantôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀσκάντῃ tôi askántēi |
τοῖν ἀσκάνταιν toîn askántain |
τοῖς ἀσκάνταις toîs askántais | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀσκάντην tòn askántēn |
τὼ ἀσκάντᾱ tṑ askántā |
τοὺς ἀσκάντᾱς toùs askántās | ||||||||||
| Vocative | ἀσκάντᾰ askánta |
ἀσκάντᾱ askántā |
ἀσκάνται askántai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||