From ἀκούω (akoúō, “to hear”) + -σις (-sis, nominal suffix).
ἄκουσῐς • (ákousis) f (genitive ἀ̆κούσεως); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀ̆κουσῐς hē akousis |
τὼ ἀ̆κούσει tṑ akoúsei |
αἱ ἀ̆κούσεις hai akoúseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀ̆κούσεως tês akoúseōs |
τοῖν ἀ̆κουσέοιν toîn akouséoin |
τῶν ἀ̆κούσεων tôn akoúseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀ̆κούσει têi akoúsei |
τοῖν ἀ̆κουσέοιν toîn akouséoin |
ταῖς ἀ̆κούσεσῐ / ἀ̆κούσεσῐν taîs akoúsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀ̆κουσῐν tḕn akousin |
τὼ ἀ̆κούσει tṑ akoúsei |
τᾱ̀ς ἀ̆κούσεις tā̀s akoúseis | ||||||||||
Vocative | ἀ̆κουσῐ akousi |
ἀ̆κούσει akoúsei |
ἀ̆κούσεις akoúseis | ||||||||||
Notes: |
|