From ἀν- (an-, “not”) + οἶκτος (oîktos, “pity”) + -ος (-os).
ᾰ̓́νοικτος • (ánoiktos) m or f (neuter ᾰ̓́νοικτον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | ᾰ̓́νοικτος ánoiktos |
ᾰ̓́νοικτον ánoikton |
ᾰ̓νοίκτω anoíktō |
ᾰ̓νοίκτω anoíktō |
ᾰ̓́νοικτοι ánoiktoi |
ᾰ̓́νοικτᾰ ánoikta | ||||||||
Genitive | ᾰ̓νοίκτου anoíktou |
ᾰ̓νοίκτου anoíktou |
ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin |
ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin |
ᾰ̓νοίκτων anoíktōn |
ᾰ̓νοίκτων anoíktōn | ||||||||
Dative | ᾰ̓νοίκτῳ anoíktōi |
ᾰ̓νοίκτῳ anoíktōi |
ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin |
ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin |
ᾰ̓νοίκτοις anoíktois |
ᾰ̓νοίκτοις anoíktois | ||||||||
Accusative | ᾰ̓́νοικτον ánoikton |
ᾰ̓́νοικτον ánoikton |
ᾰ̓νοίκτω anoíktō |
ᾰ̓νοίκτω anoíktō |
ᾰ̓νοίκτους anoíktous |
ᾰ̓́νοικτᾰ ánoikta | ||||||||
Vocative | ᾰ̓́νοικτε ánoikte |
ᾰ̓́νοικτον ánoikton |
ᾰ̓νοίκτω anoíktō |
ᾰ̓νοίκτω anoíktō |
ᾰ̓́νοικτοι ánoiktoi |
ᾰ̓́νοικτᾰ ánoikta | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ᾰ̓νοίκτως anoíktōs |
ᾰ̓νοικτότερος anoiktóteros |
ᾰ̓νοικτότᾰτος anoiktótatos | ||||||||||||
Notes: |
|