Neuter form of ἄσημος (ásēmos, “uncoined, without marks”), which is, by surface analysis, ἀ- (a-, “not, a-”) + σῆμα (sêma, “mark, sign”).
ἄσημον • (ásēmon) n (genitive ἀσήμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ἄσημον tò ásēmon |
τὼ ἀσήμω tṑ asḗmō |
τᾰ̀ ἄσημᾰ tà ásēma | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀσήμου toû asḗmou |
τοῖν ἀσήμοιν toîn asḗmoin |
τῶν ἀσήμων tôn asḗmōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀσήμῳ tôi asḗmōi |
τοῖν ἀσήμοιν toîn asḗmoin |
τοῖς ἀσήμοις toîs asḗmois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ἄσημον tò ásēmon |
τὼ ἀσήμω tṑ asḗmō |
τᾰ̀ ἄσημᾰ tà ásēma | ||||||||||
| Vocative | ἄσημον ásēmon |
ἀσήμω asḗmō |
ἄσημᾰ ásēma | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||