ἀσήμινος

Ancient Greek

Etymology

From ἄσημον (ásēmon, “silver”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.sɛ̌ː.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈse̝.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/

Adjective

ἀσήμῐνος • (asḗminos) m (feminine ἀσημῐ́νη, neuter ἀσήμῐνον); first/second declension

made of silver

Inflection

First and second declension of ἀσήμῐνος; ἀσημῐ́νη; ἀσήμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀσήμῐνος asḗminos	ἀσημῐ́νη asēmínē	ἀσήμῐνον asḗminon	ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νᾱ asēmínā	ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσήμῐνοι asḗminoi	ἀσήμῐναι asḗminai	ἀσήμῐνᾰ asḗmina
Genitive	ἀσημῐ́νου asēmínou	ἀσημῐ́νης asēmínēs	ἀσημῐ́νου asēmínou	ἀσημῐ́νοιν asēmínoin	ἀσημῐ́ναιν asēmínain	ἀσημῐ́νοιν asēmínoin	ἀσημῐ́νων asēmínōn	ἀσημῐ́νων asēmínōn	ἀσημῐ́νων asēmínōn
Dative	ἀσημῐ́νῳ asēmínōi	ἀσημῐ́νῃ asēmínēi	ἀσημῐ́νῳ asēmínōi	ἀσημῐ́νοιν asēmínoin	ἀσημῐ́ναιν asēmínain	ἀσημῐ́νοιν asēmínoin	ἀσημῐ́νοις asēmínois	ἀσημῐ́ναις asēmínais	ἀσημῐ́νοις asēmínois
Accusative	ἀσήμῐνον asḗminon	ἀσημῐ́νην asēmínēn	ἀσήμῐνον asḗminon	ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νᾱ asēmínā	ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νους asēmínous	ἀσημῐ́νᾱς asēmínās	ἀσήμῐνᾰ asḗmina
Vocative	ἀσήμῐνε asḗmine	ἀσημῐ́νη asēmínē	ἀσήμῐνον asḗminon	ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νᾱ asēmínā	ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσήμῐνοι asḗminoi	ἀσήμῐναι asḗminai	ἀσήμῐνᾰ asḗmina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀσημῐ́νως asēmínōs			ἀσημῐνώτερος asēminṓteros			ἀσημῐνώτᾰτος asēminṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀσήμινος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia