From ἐκδέχομαι (ekdékhomai) + -η (-ē, verbal noun suffix).
ἐκδοχή • (ekdokhḗ) f (genitive ἐκδοχῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἐκδοχή hē ekdokhḗ |
τὼ ἐκδοχᾱ́ tṑ ekdokhā́ |
αἱ ἐκδοχαί hai ekdokhaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐκδοχῆς tês ekdokhês |
τοῖν ἐκδοχαῖν toîn ekdokhaîn |
τῶν ἐκδοχῶν tôn ekdokhôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐκδοχῇ têi ekdokhêi |
τοῖν ἐκδοχαῖν toîn ekdokhaîn |
ταῖς ἐκδοχαῖς taîs ekdokhaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἐκδοχήν tḕn ekdokhḗn |
τὼ ἐκδοχᾱ́ tṑ ekdokhā́ |
τᾱ̀ς ἐκδοχᾱ́ς tā̀s ekdokhā́s | ||||||||||
| Vocative | ἐκδοχή ekdokhḗ |
ἐκδοχᾱ́ ekdokhā́ |
ἐκδοχαί ekdokhaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||