ἐνθουσῐᾰσμός (enthousiasmós) + -τής (-tḗs)
ἐνθουσῐᾰστής • (enthousiastḗs) m (genitive ἐνθουσῐᾰστοῦ); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἐνθουσῐᾰστής ho enthousiastḗs |
τὼ ἐνθουσῐᾰστᾱ́ tṑ enthousiastā́ |
οἱ ἐνθουσῐᾰσταί hoi enthousiastaí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐνθουσῐᾰστοῦ toû enthousiastoû |
τοῖν ἐνθουσῐᾰσταῖν toîn enthousiastaîn |
τῶν ἐνθουσῐᾰστῶν tôn enthousiastôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐνθουσῐᾰστῇ tôi enthousiastêi |
τοῖν ἐνθουσῐᾰσταῖν toîn enthousiastaîn |
τοῖς ἐνθουσῐᾰσταῖς toîs enthousiastaîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἐνθουσῐᾰστήν tòn enthousiastḗn |
τὼ ἐνθουσῐᾰστᾱ́ tṑ enthousiastā́ |
τοὺς ἐνθουσῐᾰστᾱ́ς toùs enthousiastā́s | ||||||||||
| Vocative | ἐνθουσῐᾰστᾰ́ enthousiastá |
ἐνθουσῐᾰστᾱ́ enthousiastā́ |
ἐνθουσῐᾰσταί enthousiastaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||