ἐνοικῶν • (enoikôn) m (feminine ἐνοικοῦσᾰ, neuter ἐνοικοῦν); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἐνοικῶν enoikôn |
ἐνοικοῦσᾰ enoikoûsa |
ἐνοικοῦν enoikoûn |
ἐνοικοῦντε enoikoûnte |
ἐνοικούσᾱ enoikoúsā |
ἐνοικοῦντε enoikoûnte |
ἐνοικοῦντες enoikoûntes |
ἐνοικοῦσαι enoikoûsai |
ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta | |||||
Genitive | ἐνοικοῦντος enoikoûntos |
ἐνοικούσης enoikoúsēs |
ἐνοικοῦντος enoikoûntos |
ἐνοικούντοιν enoikoúntoin |
ἐνοικούσαιν enoikoúsain |
ἐνοικούντοιν enoikoúntoin |
ἐνοικούντων enoikoúntōn |
ἐνοικουσῶν enoikousôn |
ἐνοικούντων enoikoúntōn | |||||
Dative | ἐνοικοῦντῐ enoikoûnti |
ἐνοικούσῃ enoikoúsēi |
ἐνοικοῦντῐ enoikoûnti |
ἐνοικούντοιν enoikoúntoin |
ἐνοικούσαιν enoikoúsain |
ἐνοικούντοιν enoikoúntoin |
ἐνοικοῦσῐ / ἐνοικοῦσῐν enoikoûsi(n) |
ἐνοικούσαις enoikoúsais |
ἐνοικοῦσῐ / ἐνοικοῦσῐν enoikoûsi(n) | |||||
Accusative | ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta |
ἐνοικοῦσᾰν enoikoûsan |
ἐνοικοῦν enoikoûn |
ἐνοικοῦντε enoikoûnte |
ἐνοικούσᾱ enoikoúsā |
ἐνοικοῦντε enoikoûnte |
ἐνοικοῦντᾰς enoikoûntas |
ἐνοικούσᾱς enoikoúsās |
ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta | |||||
Vocative | ἐνοικῶν enoikôn |
ἐνοικοῦσᾰ enoikoûsa |
ἐνοικοῦν enoikoûn |
ἐνοικοῦντε enoikoûnte |
ἐνοικούσᾱ enoikoúsā |
ἐνοικοῦντε enoikoûnte |
ἐνοικοῦντες enoikoûntes |
ἐνοικοῦσαι enoikoûsai |
ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἐνοικούντως enoikoúntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|