ἐντέρινος

Ancient Greek

Etymology

From ἔντερον (énteron, “guts, entrails, bowel”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.té.ri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /enˈte.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /enˈte.ri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /enˈte.ri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /enˈde.ri.nos/

Adjective

ἐντέρῐνος • (entérinos) m (feminine ἐντερῐ́νη, neuter ἐντέρῐνον); first/second declension

made of guts

Inflection

First and second declension of ἐντέρῐνος; ἐντερῐ́νη; ἐντέρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐντέρῐνος entérinos	ἐντερῐ́νη enterínē	ἐντέρῐνον entérinon	ἐντερῐ́νω enterínō	ἐντερῐ́νᾱ enterínā	ἐντερῐ́νω enterínō	ἐντέρῐνοι entérinoi	ἐντέρῐναι entérinai	ἐντέρῐνᾰ entérina
Genitive	ἐντερῐ́νου enterínou	ἐντερῐ́νης enterínēs	ἐντερῐ́νου enterínou	ἐντερῐ́νοιν enterínoin	ἐντερῐ́ναιν enterínain	ἐντερῐ́νοιν enterínoin	ἐντερῐ́νων enterínōn	ἐντερῐ́νων enterínōn	ἐντερῐ́νων enterínōn
Dative	ἐντερῐ́νῳ enterínōi	ἐντερῐ́νῃ enterínēi	ἐντερῐ́νῳ enterínōi	ἐντερῐ́νοιν enterínoin	ἐντερῐ́ναιν enterínain	ἐντερῐ́νοιν enterínoin	ἐντερῐ́νοις enterínois	ἐντερῐ́ναις enterínais	ἐντερῐ́νοις enterínois
Accusative	ἐντέρῐνον entérinon	ἐντερῐ́νην enterínēn	ἐντέρῐνον entérinon	ἐντερῐ́νω enterínō	ἐντερῐ́νᾱ enterínā	ἐντερῐ́νω enterínō	ἐντερῐ́νους enterínous	ἐντερῐ́νᾱς enterínās	ἐντέρῐνᾰ entérina
Vocative	ἐντέρῐνε entérine	ἐντερῐ́νη enterínē	ἐντέρῐνον entérinon	ἐντερῐ́νω enterínō	ἐντερῐ́νᾱ enterínā	ἐντερῐ́νω enterínō	ἐντέρῐνοι entérinoi	ἐντέρῐναι entérinai	ἐντέρῐνᾰ entérina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐντερῐ́νως enterínōs			ἐντερῐνώτερος enterinṓteros			ἐντερῐνώτᾰτος enterinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἐντέρινος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia