From ἔντερον (énteron, “intestine”) + κήλη (kḗlē, “tumour, hernia”).
ἐντεροκήλη • (enterokḗlē) f (genitive ἐντεροκήλης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἐντεροκήλη hē enterokḗlē |
τὼ ἐντεροκήλᾱ tṑ enterokḗlā |
αἱ ἐντεροκῆλαι hai enterokêlai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐντεροκήλης tês enterokḗlēs |
τοῖν ἐντεροκήλαιν toîn enterokḗlain |
τῶν ἐντεροκηλῶν tôn enterokēlôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐντεροκήλῃ têi enterokḗlēi |
τοῖν ἐντεροκήλαιν toîn enterokḗlain |
ταῖς ἐντεροκήλαις taîs enterokḗlais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἐντεροκήλην tḕn enterokḗlēn |
τὼ ἐντεροκήλᾱ tṑ enterokḗlā |
τᾱ̀ς ἐντεροκήλᾱς tā̀s enterokḗlās | ||||||||||
| Vocative | ἐντεροκήλη enterokḗlē |
ἐντεροκήλᾱ enterokḗlā |
ἐντεροκῆλαι enterokêlai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||