ἐπιπάσσω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπί (epí) +‎ πάσσω (pássō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.pás.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.piˈpas.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.piˈpas.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.piˈpas.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.piˈpa.so/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels ι and ά by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.

Verb

ἐπιπάσσω • (epipássō)

to sprinkle upon, over
- 380 BCE, Plato, The Republic 405:
  ὅτι αὐτοῦ οἱ ὑεῖς ἐν Τροίᾳ Εὐρυπύλῳ eτετρωμένῳ ἐπ’ οἶνον Πράμνειον ἄλφιτα πολλὰ ἐπιπασθέντα καὶ τυρὸν ἐπιξυσθέντα
  hóti autoû hoi hueîs en Troíāi Eurupúlōi etetrōménōi ep’ oînon Prámneion álphita pollà epipasthénta kaì turòn epixusthénta

Conjugation

Present: επιπάσσω, επιπάσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	επιπάσσω	επιπάσσεις	επιπάσσει	επιπάσσετον	επιπάσσετον	επιπάσσομεν	επιπάσσετε	επιπάσσουσῐ(ν)
	subjunctive	επιπάσσω	επιπάσσῃς	επιπάσσῃ	επιπάσσητον	επιπάσσητον	επιπάσσωμεν	επιπάσσητε	επιπάσσωσῐ(ν)
	optative	επιπάσσοιμῐ	επιπάσσοις	επιπάσσοι	επιπάσσοιτον	επιπασσοίτην	επιπάσσοιμεν	επιπάσσοιτε	επιπάσσοιεν
	imperative		επίπασσε	επιπασσέτω	επιπάσσετον	επιπασσέτων		επιπάσσετε	επιπασσόντων
middle/ passive	indicative	επιπάσσομαι	επιπάσσῃ, επιπάσσει	επιπάσσεται	επιπάσσεσθον	επιπάσσεσθον	επιπασσόμεθᾰ	επιπάσσεσθε	επιπάσσονται
	subjunctive	επιπάσσωμαι	επιπάσσῃ	επιπάσσηται	επιπάσσησθον	επιπάσσησθον	επιπασσώμεθᾰ	επιπάσσησθε	επιπάσσωνται
	optative	επιπασσοίμην	επιπάσσοιο	επιπάσσοιτο	επιπάσσοισθον	επιπασσοίσθην	επιπασσοίμεθᾰ	επιπάσσοισθε	επιπάσσοιντο
	imperative		επιπάσσου	επιπασσέσθω	επιπάσσεσθον	επιπασσέσθων		επιπάσσεσθε	επιπασσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		επιπάσσειν				επιπάσσεσθαι
participle	m	επιπάσσων				επιπασσόμενος
	f	επιπάσσουσᾰ				επιπασσομένη
	n	επιπᾶσσον				επιπασσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: επιπάσω, επιπάσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	επιπάσω	επιπάσεις	επιπάσει	επιπάσετον	επιπάσετον	επιπάσομεν	επιπάσετε	επιπάσουσῐ(ν)
active	optative	επιπάσοιμῐ	επιπάσοις	επιπάσοι	επιπάσοιτον	επιπασοίτην	επιπάσοιμεν	επιπάσοιτε	επιπάσοιεν
middle	indicative	επιπάσομαι	επιπάσῃ, επιπάσει	επιπάσεται	επιπάσεσθον	επιπάσεσθον	επιπασόμεθᾰ	επιπάσεσθε	επιπάσονται
middle	optative	επιπασοίμην	επιπάσοιο	επιπάσοιτο	επιπάσοισθον	επιπασοίσθην	επιπασοίμεθᾰ	επιπάσοισθε	επιπάσοιντο
		active			middle
infinitive		επιπάσειν			επιπάσεσθαι
participle	m	επιπάσων			επιπασόμενος
	f	επιπάσουσᾰ			επιπασομένη
	n	επιπᾶσον			επιπασόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Alternative forms

ἐπιπαττω (epipattō) — Attic

References

“ἐπιπάσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἐπιπάσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“ἐπιπάσσω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011