ἐπισπόμενος • (epispómenos) m (feminine ἐπισπομένη, neuter ἐπισπόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἐπισπόμενος epispómenos |
ἐπισπομένη epispoménē |
ἐπισπόμενον epispómenon |
ἐπισπομένω epispoménō |
ἐπισπομένᾱ epispoménā |
ἐπισπομένω epispoménō |
ἐπισπόμενοι epispómenoi |
ἐπισπόμεναι epispómenai |
ἐπισπόμενᾰ epispómena | |||||
Genitive | ἐπισπομένου epispoménou |
ἐπισπομένης epispoménēs |
ἐπισπομένου epispoménou |
ἐπισπομένοιν epispoménoin |
ἐπισπομέναιν epispoménain |
ἐπισπομένοιν epispoménoin |
ἐπισπομένων epispoménōn |
ἐπισπομένων epispoménōn |
ἐπισπομένων epispoménōn | |||||
Dative | ἐπισπομένῳ epispoménōi |
ἐπισπομένῃ epispoménēi |
ἐπισπομένῳ epispoménōi |
ἐπισπομένοιν epispoménoin |
ἐπισπομέναιν epispoménain |
ἐπισπομένοιν epispoménoin |
ἐπισπομένοις epispoménois |
ἐπισπομέναις epispoménais |
ἐπισπομένοις epispoménois | |||||
Accusative | ἐπισπόμενον epispómenon |
ἐπισπομένην epispoménēn |
ἐπισπόμενον epispómenon |
ἐπισπομένω epispoménō |
ἐπισπομένᾱ epispoménā |
ἐπισπομένω epispoménō |
ἐπισπομένους epispoménous |
ἐπισπομένᾱς epispoménās |
ἐπισπόμενᾰ epispómena | |||||
Vocative | ἐπισπόμενε epispómene |
ἐπισπομένη epispoménē |
ἐπισπόμενον epispómenon |
ἐπισπομένω epispoménō |
ἐπισπομένᾱ epispoménā |
ἐπισπομένω epispoménō |
ἐπισπόμενοι epispómenoi |
ἐπισπόμεναι epispómenai |
ἐπισπόμενᾰ epispómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἐπισπομένως epispoménōs |
ἐπισπομενώτερος epispomenṓteros |
ἐπισπομενώτᾰτος epispomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|