ἐπών • (epṓn) m (feminine ἐποῦσᾰ, neuter ἐπόν); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἐπών epṓn |
ἐποῦσᾰ epoûsă |
ἐπόν epón |
ἐπόντε epónte |
ἐπούσᾱ epoúsā |
ἐπόντε epónte |
ἐπόντες epóntes |
ἐποῦσαι epoûsai |
ἐπόντᾰ epóntă | |||||
Genitive | ἐπόντος epóntos |
ἐπούσης epoúsēs |
ἐπόντος epóntos |
ἐπόντοιν epóntoin |
ἐπούσαιν epoúsain |
ἐπόντοιν epóntoin |
ἐπόντων epóntōn |
ἐπουσῶν epousôn |
ἐπόντων epóntōn | |||||
Dative | ἐπόντῐ epóntĭ |
ἐπούσῃ epoúsēi |
ἐπόντῐ epóntĭ |
ἐπόντοιν epóntoin |
ἐπούσαιν epoúsain |
ἐπόντοιν epóntoin |
ἐποῦσῐ / ἐποῦσῐν epoûsĭ(n) |
ἐπούσαις epoúsais |
ἐποῦσῐ / ἐποῦσῐν epoûsĭ(n) | |||||
Accusative | ἐπόντᾰ epóntă |
ἐποῦσᾰν epoûsăn |
ἐπόν epón |
ἐπόντε epónte |
ἐπούσᾱ epoúsā |
ἐπόντε epónte |
ἐπόντᾰς epóntăs |
ἐπούσᾱς epoúsās |
ἐπόντᾰ epóntă | |||||
Vocative | ἐπών epṓn |
ἐποῦσᾰ epoûsă |
ἐπόν epón |
ἐπόντε epónte |
ἐπούσᾱ epoúsā |
ἐπόντε epónte |
ἐπόντες epóntes |
ἐποῦσαι epoûsai |
ἐπόντᾰ epóntă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἐπόντως epóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|