ἐσόμενος • (esómenos) m (feminine ἐσομένη, neuter ἐσόμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἐσόμενος esómenos |
ἐσομένη esoménē |
ἐσόμενον esómenon |
ἐσομένω esoménō |
ἐσομένᾱ esoménā |
ἐσομένω esoménō |
ἐσόμενοι esómenoi |
ἐσόμεναι esómenai |
ἐσόμενᾰ esómena | |||||
Genitive | ἐσομένου / ἐσομενοῖο / ἐσομένοιο / ἐσομενόο / ἐσομένοο esoménou / esomenoîo / esoménoio / esomenóo / esoménoo |
ἐσομένης esoménēs |
ἐσομένου / ἐσομενοῖο / ἐσομένοιο / ἐσομενόο / ἐσομένοο esoménou / esomenoîo / esoménoio / esomenóo / esoménoo |
ἐσομένοιῐν esoménoiin |
ἐσομέναιν / ἐσομέναιῐν / ἐσομένῃῐν esoménai(i)n / esoménēiin |
ἐσομένοιῐν esoménoiin |
ἐσομένων esoménōn |
ἐσομενᾱ́ων / ἐσομενέ͜ων / ἐσομενῶν esomenā́ōn / esomené͜ōn / esomenôn |
ἐσομένων esoménōn | |||||
Dative | ἐσομένῳ esoménōi |
ἐσομένῃ esoménēi |
ἐσομένῳ esoménōi |
ἐσομένοιῐν esoménoiin |
ἐσομέναιν / ἐσομέναιῐν / ἐσομένῃῐν esoménai(i)n / esoménēiin |
ἐσομένοιῐν esoménoiin |
ἐσομένοισῐ / ἐσομένοισῐν / ἐσομένοις esoménoisi(n) / esoménois |
ἐσομένῃσῐ / ἐσομένῃσῐν / ἐσομένῃς / ἐσομέναις esoménēisi(n) / esoménēis / esoménais |
ἐσομένοισῐ / ἐσομένοισῐν / ἐσομένοις esoménoisi(n) / esoménois | |||||
Accusative | ἐσόμενον esómenon |
ἐσομένην esoménēn |
ἐσόμενον esómenon |
ἐσομένω esoménō |
ἐσομένᾱ esoménā |
ἐσομένω esoménō |
ἐσομένους esoménous |
ἐσομένᾱς esoménās |
ἐσόμενᾰ esómena | |||||
Vocative | ἐσόμενε esómene |
ἐσομένη esoménē |
ἐσόμενον esómenon |
ἐσομένω esoménō |
ἐσομένᾱ esoménā |
ἐσομένω esoménō |
ἐσόμενοι esómenoi |
ἐσόμεναι esómenai |
ἐσόμενᾰ esómena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἐσομένως esoménōs |
ἐσομενώτερος esomenṓteros |
ἐσομενώτᾰτος esomenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|