From ἐκ- (ek-) + δρόμος (drómos, “race, course”).
ἔκδρομος • (ékdromos) m (genitive ἐκδρόμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἔκδρομος ho ékdromos |
τὼ ἐκδρόμω tṑ ekdrómō |
οἱ ἔκδρομοι hoi ékdromoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἐκδρόμου toû ekdrómou |
τοῖν ἐκδρόμοιν toîn ekdrómoin |
τῶν ἐκδρόμων tôn ekdrómōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἐκδρόμῳ tôi ekdrómōi |
τοῖν ἐκδρόμοιν toîn ekdrómoin |
τοῖς ἐκδρόμοις toîs ekdrómois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἔκδρομον tòn ékdromon |
τὼ ἐκδρόμω tṑ ekdrómō |
τοὺς ἐκδρόμους toùs ekdrómous | ||||||||||
| Vocative | ἔκδρομε ékdrome |
ἐκδρόμω ekdrómō |
ἔκδρομοι ékdromoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||