From older ἔμπλαστος (émplastos), from ἐν- (en-) + πλαστός (plastós).
ἔμπλαστρος • (émplastros) m (genitive ἔμπλάστρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἔμπλαστρος hē émplastros |
τὼ ἐμπλάστρω tṑ emplástrō |
αἱ ἔμπλαστροι hai émplastroi | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἐμπλάστρου tês emplástrou |
τοῖν ἐμπλάστροιν toîn emplástroin |
τῶν ἐμπλάστρων tôn emplástrōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἐμπλάστρῳ têi emplástrōi |
τοῖν ἐμπλάστροιν toîn emplástroin |
ταῖς ἐμπλάστροις taîs emplástrois | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἔμπλαστρον tḕn émplastron |
τὼ ἐμπλάστρω tṑ emplástrō |
τᾱ̀ς ἐμπλάστρους tā̀s emplástrous | ||||||||||
| Vocative | ἔμπλαστρε émplastre |
ἐμπλάστρω emplástrō |
ἔμπλαστροι émplastroi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||