Ἐμισηνός • (Emisēnós) m (genitive Ἐμισηνοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Ἐμισηνός ho Emisēnós |
τὼ Ἐμισηνώ tṑ Emisēnṓ |
οἱ Ἐμισηνοί hoi Emisēnoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ Ἐμισηνοῦ toû Emisēnoû |
τοῖν Ἐμισηνοῖν toîn Emisēnoîn |
τῶν Ἐμισηνῶν tôn Emisēnôn | ||||||||||
Dative | τῷ Ἐμισηνῷ tôi Emisēnôi |
τοῖν Ἐμισηνοῖν toîn Emisēnoîn |
τοῖς Ἐμισηνοῖς toîs Emisēnoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν Ἐμισηνόν tòn Emisēnón |
τὼ Ἐμισηνώ tṑ Emisēnṓ |
τοὺς Ἐμισηνούς toùs Emisēnoús | ||||||||||
Vocative | Ἐμισηνέ Emisēné |
Ἐμισηνώ Emisēnṓ |
Ἐμισηνοί Emisēnoí | ||||||||||
Notes: |
|