ἠγγελκώς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡel.kɔ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡelˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟelˈkos/

Verb

ἠγγελκώς • (ēngelkṓs)

perfect active participle of ἀγγέλλω (angéllō)

Inflection

First and third declension of ἠγγελκώς; ἠγγελκυῖᾰ; ἠγγελκός (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἠγγελκώς ēngelkṓs	ἠγγελκυῖᾰ ēngelkuîa	ἠγγελκός ēngelkós	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκυίᾱ ēngelkuíā	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκότες ēngelkótes	ἠγγελκυῖαι ēngelkuîai	ἠγγελκότᾰ ēngelkóta
Genitive	ἠγγελκότος ēngelkótos	ἠγγελκυίᾱς ēngelkuíās	ἠγγελκότος ēngelkótos	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκυίαιν ēngelkuíain	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκότων ēngelkótōn	ἠγγελκυιῶν ēngelkuiôn	ἠγγελκότων ēngelkótōn
Dative	ἠγγελκότῐ ēngelkóti	ἠγγελκυίᾳ ēngelkuíāi	ἠγγελκότῐ ēngelkóti	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκυίαιν ēngelkuíain	ἠγγελκότοιν ēngelkótoin	ἠγγελκόσῐ / ἠγγελκόσῐν ēngelkósi(n)	ἠγγελκυίαις ēngelkuíais	ἠγγελκόσῐ / ἠγγελκόσῐν ēngelkósi(n)
Accusative	ἠγγελκότᾰ ēngelkóta	ἠγγελκυῖᾰν ēngelkuîan	ἠγγελκός ēngelkós	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκυίᾱ ēngelkuíā	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκότᾰς ēngelkótas	ἠγγελκυίᾱς ēngelkuíās	ἠγγελκότᾰ ēngelkóta
Vocative	ἠγγελκώς ēngelkṓs	ἠγγελκυῖᾰ ēngelkuîa	ἠγγελκός ēngelkós	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκυίᾱ ēngelkuíā	ἠγγελκότε ēngelkóte	ἠγγελκότες ēngelkótes	ἠγγελκυῖαι ēngelkuîai	ἠγγελκότᾰ ēngelkóta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἠγγελκότως ēngelkótōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts.

ἠγγελκώς

Ancient Greek

Pronunciation

Verb

Inflection

Wikious

Boobota

Sagapedia