ἥκων • (hḗkōn) m (feminine ἥκουσᾰ, neuter ἧκον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ἥκων hḗkōn |
ἥκουσᾰ hḗkousa |
ἧκον hêkon |
ἥκοντε hḗkonte |
ἡκούσᾱ hēkoúsā |
ἥκοντε hḗkonte |
ἥκοντες hḗkontes |
ἥκουσαι hḗkousai |
ἥκοντᾰ hḗkonta | |||||
Genitive | ἥκοντος hḗkontos |
ἡκούσης hēkoúsēs |
ἥκοντος hḗkontos |
ἡκόντοιν hēkóntoin |
ἡκούσαιν hēkoúsain |
ἡκόντοιν hēkóntoin |
ἡκόντων hēkóntōn |
ἡκουσῶν hēkousôn |
ἡκόντων hēkóntōn | |||||
Dative | ἥκοντῐ hḗkonti |
ἡκούσῃ hēkoúsēi |
ἥκοντῐ hḗkonti |
ἡκόντοιν hēkóntoin |
ἡκούσαιν hēkoúsain |
ἡκόντοιν hēkóntoin |
ἥκουσῐ / ἥκουσῐν hḗkousi(n) |
ἡκούσαις hēkoúsais |
ἥκουσῐ / ἥκουσῐν hḗkousi(n) | |||||
Accusative | ἥκοντᾰ hḗkonta |
ἥκουσᾰν hḗkousan |
ἧκον hêkon |
ἥκοντε hḗkonte |
ἡκούσᾱ hēkoúsā |
ἥκοντε hḗkonte |
ἥκοντᾰς hḗkontas |
ἡκούσᾱς hēkoúsās |
ἥκοντᾰ hḗkonta | |||||
Vocative | ἥκων hḗkōn |
ἥκουσᾰ hḗkousa |
ἧκον hêkon |
ἥκοντε hḗkonte |
ἡκούσᾱ hēkoúsā |
ἥκοντε hḗkonte |
ἥκοντες hḗkontes |
ἥκουσαι hḗkousai |
ἥκοντᾰ hḗkonta | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ἡκόντως hēkóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|