ἴσος (ísos) + δίαιτα (díaita)
ἰσοδίαιτος • (isodíaitos) m or f (neuter ἰσοδίαιτον); second declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ἰσοδίαιτος isodíaitos |
ἰσοδίαιτον isodíaiton |
ἰσοδιαίτω isodiaítō |
ἰσοδιαίτω isodiaítō |
ἰσοδίαιτοι isodíaitoi |
ἰσοδίαιτᾰ isodíaită | ||||||||
| Genitive | ἰσοδιαίτου isodiaítou |
ἰσοδιαίτου isodiaítou |
ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin |
ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin |
ἰσοδιαίτων isodiaítōn |
ἰσοδιαίτων isodiaítōn | ||||||||
| Dative | ἰσοδιαίτῳ isodiaítōi |
ἰσοδιαίτῳ isodiaítōi |
ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin |
ἰσοδιαίτοιν isodiaítoin |
ἰσοδιαίτοις isodiaítois |
ἰσοδιαίτοις isodiaítois | ||||||||
| Accusative | ἰσοδίαιτον isodíaiton |
ἰσοδίαιτον isodíaiton |
ἰσοδιαίτω isodiaítō |
ἰσοδιαίτω isodiaítō |
ἰσοδιαίτους isodiaítous |
ἰσοδίαιτᾰ isodíaită | ||||||||
| Vocative | ἰσοδίαιτε isodíaite |
ἰσοδίαιτον isodíaiton |
ἰσοδιαίτω isodiaítō |
ἰσοδιαίτω isodiaítō |
ἰσοδίαιτοι isodíaitoi |
ἰσοδίαιτᾰ isodíaită | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἰσοδιαίτως isodiaítōs |
ἰσοδιαιτότερος isodiaitóteros |
ἰσοδιαιτότᾰτος isodiaitótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||