From ἵππος (híppos, “horse”) + κορυστής (korustḗs, “helmed man”).
ἱπποκορῠστής • (hippokorustḗs) m (genitive ἱπποκορῠστοῦ); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ἱπποκορῠστής ho hippokorustḗs |
τὼ ἱπποκορῠστᾱ́ tṑ hippokorustā́ |
οἱ ἱπποκορῠσταί hoi hippokorustaí | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἱπποκορῠστοῦ toû hippokorustoû |
τοῖν ἱπποκορῠσταῖν toîn hippokorustaîn |
τῶν ἱπποκορῠστῶν tôn hippokorustôn | ||||||||||
Dative | τῷ ἱπποκορῠστῇ tôi hippokorustêi |
τοῖν ἱπποκορῠσταῖν toîn hippokorustaîn |
τοῖς ἱπποκορῠσταῖς toîs hippokorustaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν ἱπποκορῠστήν tòn hippokorustḗn |
τὼ ἱπποκορῠστᾱ́ tṑ hippokorustā́ |
τοὺς ἱπποκορῠστᾱ́ς toùs hippokorustā́s | ||||||||||
Vocative | ἱπποκορῠστᾰ́ hippokorustá |
ἱπποκορῠστᾱ́ hippokorustā́ |
ἱπποκορῠσταί hippokorustaí | ||||||||||
Notes: |
|