The noun is the substantive form of the adjective (with βιβλίον implied).
ὀνομᾰστῐκόν • (onomastikón) n (genitive ὀνομᾰστῐκοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ὀνομᾰστῐκόν tò onomastikón |
τὼ ὀνομᾰστῐκώ tṑ onomastikṓ |
τᾰ̀ ὀνομᾰστῐκᾰ́ tà onomastiká | ||||||||||
Genitive | τοῦ ὀνομᾰστῐκοῦ toû onomastikoû |
τοῖν ὀνομᾰστῐκοῖν toîn onomastikoîn |
τῶν ὀνομᾰστῐκῶν tôn onomastikôn | ||||||||||
Dative | τῷ ὀνομᾰστῐκῷ tôi onomastikôi |
τοῖν ὀνομᾰστῐκοῖν toîn onomastikoîn |
τοῖς ὀνομᾰστῐκοῖς toîs onomastikoîs | ||||||||||
Accusative | τὸ ὀνομᾰστῐκόν tò onomastikón |
τὼ ὀνομᾰστῐκώ tṑ onomastikṓ |
τᾰ̀ ὀνομᾰστῐκᾰ́ tà onomastiká | ||||||||||
Vocative | ὀνομᾰστῐκόν onomastikón |
ὀνομᾰστῐκώ onomastikṓ |
ὀνομᾰστῐκᾰ́ onomastiká | ||||||||||
Notes: |
|
ὀνομᾰστῐκόν • (onomastikón)