From ὀξῠ́ς (oxús, “sharp”) + ἄκανθα (ákantha, “thorn”).
ὀξῠᾰ́κανθᾰ • (oxuákantha) f (genitive ὀξῠᾰκάνθης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ὀξῠᾰ́κανθᾰ hē oxuákantha |
τὼ ὀξῠᾰκάνθᾱ tṑ oxuakánthā |
αἱ ὀξῠᾰ́κανθαι hai oxuákanthai | ||||||||||
Genitive | τῆς ὀξῠᾰκάνθης tês oxuakánthēs |
τοῖν ὀξῠᾰκάνθαιν toîn oxuakánthain |
τῶν ὀξῠᾰκανθῶν tôn oxuakanthôn | ||||||||||
Dative | τῇ ὀξῠᾰκάνθῃ têi oxuakánthēi |
τοῖν ὀξῠᾰκάνθαιν toîn oxuakánthain |
ταῖς ὀξῠᾰκάνθαις taîs oxuakánthais | ||||||||||
Accusative | τὴν ὀξῠᾰ́κανθᾰν tḕn oxuákanthan |
τὼ ὀξῠᾰκάνθᾱ tṑ oxuakánthā |
τᾱ̀ς ὀξῠᾰκάνθᾱς tā̀s oxuakánthās | ||||||||||
Vocative | ὀξῠᾰ́κανθᾰ oxuákantha |
ὀξῠᾰκάνθᾱ oxuakánthā |
ὀξῠᾰ́κανθαι oxuákanthai | ||||||||||
Notes: |
|